Obraz (24)

ym do powstania humoli-chnią lustra wody przy ich beztlenowych, da są kwasy huminowe acone w pierwiastek C. ulozowo-ligninowych za-się powyżej powierzchni

go materiału roślinnego

)>linności oraz mechaniz-rfowisk: niskie, w^;ysokie

i starorzeczy, w rozlewi-miejscach, gdzie wolno micznej i stopniowemu

z wód opadowych, jak przepływowych; wahania

różnorodna roślinność: pienia turzyc, traw oraz

ich obok łanów grąże/o rzęsy (Lemna), spośród

dominują łany trzciny ' (Glyceria) oraz skrzyp ą płożące lub pływające

W bardziej wyniesionych partiach opisywanych torfowisk, gdzie występuje znacznie obniżony poziom wody, rozległe lany tworzą różne gatunki turzyc (Care.r) niekiedy mające postać wypiętrzonych kęp. Pomiędzy tymi kępami spotyka się naloty różnych glonów' i skupienia litych darni mszaków.

Wśród mchów' torfowdsk niskich rodzajem panującym jest sierpowiec (Drepa-nocladus), duże powierzchnie zajmują także: mokradlosz (Caliergon), próchniczek (Aulacomnium), drabik (Climacium), merzyk (Mnium) oraz wątrobowiec porost-nica (Marchanda). Z torfowców najczęściej występuje torfowiec (Sphagnum).

Na powierzchni torfowiska niskiego spotyka się także kępy olchy (Alnus), brzozy (Betula) i należącej do wierzb łozy (Salix cinerea).

Chronione przez osłonę w'odną nagromadzone szczątki obumarłych roślin torfowiska niskiego z czasem podlegają procesowi torfienia.

Torfowiska wysokie

Występują zw^;ykle na wododziałach i międzyrzeczach. Zasilane są tylko opadową wodą deszczową ubogą w związki mineralne. Specyficzny charakter torfowiskom wysokim nadaje mozaikowy układ roślinności, która różni się między sobą zarówmo wymaganiami wodnymi, jak i szybkością wzrostu, tworząc charakterystyczną mozaikę czerwonobrunatnych kępek i zielonych dolinek.

Kępki budują różne gatunki torfowca (Sphagnum megellanicum, S. fuscum, S. rubellum), źle znoszące zalanie wodą, oraz darnie płonnika (Polytrichum).

W dolinkach, bardzo często mocno podtopionych, występuje przede wszystkim torfowiec odgięty (Sphagnum apiculatum), przy czym darnie torfów są najczęściej splecione delikatnymi łodyżkami wątrobowców.

Na torfowiskach wysokich drzewa występują jedynie pojedynczo jako skarlałe sosny.

Jak z tego widać, główmą masę roślinną torfowiska wysokiego stanowią mchy, szczególnie zaś torfowce, a pośród nich występują charakterystyczne dla tego zespołu rośliny wyższe, jak: rosiczka (Drosera), żurawina (Oxydococcus), borówka bagienna (Vaccinium), bagno (Ledum), welnianka (Eriophorum), mo-drzewnica (Andromeda), a w miejscach silnie nawodnionych: turzyca (Carex), bagnica (Scheuchzeria) i przygielka (Rhynchodora).

W dolinkach torfowisk wysokich odbywa się szybsze gromadzenie masy organicznej, następuje stopniowa wypiętrzanie dolinki i przenikanie do niej roślinności z kępek; z czasem dolinka dorasta do poziomu kępki. Torfowisko wysokie narastające od góry tworzy zwykle kopulasty utwór, a ściekające z niego wody tworzą wokół niego mokry okrajek z odmienną roślinnością.

Proces torfienia w torfowiskach wysokich odbywa się pod osłoną wodną tworzoną przez torfowce, które mają zdolność magazynowania wody opadowej w specjalnych komórkach, uniezależniając te rośliny od transportu wody z podłoża.