P1010350

18. Lord Byron i lord Ruthwen

Wyjątkowość wampira z powieści Suzy McKee-Charnas polega między innymi na tym, że nie ma on obsesji na tle seksualnym - w przeciwieństwie do większości ludzi, jak mówi¹. Należałoby do tego dodać, że i w przeciwieństwie do większości wampirów. Prowadzą one bowiem niezwykle intensywne życie seksualne. Wampir często wręcz inicjuje seksualną egzystencję kobiet i mężczyzn. Inicjacja związana jest z intoksykaq*ą, budzi dwoiste uczucia fascynaq'i i odrazy. Pod tym względem mistrzowskie wprost są opisy oddziaływania Carmilli na narratorkę opowieści Le Fanu, która pozostaje w stanie odurzenia i lekkiego wstrętu. Creed zwraca uwagę na niezwykły stan kolejnych ofiar wampira w filmach, które wydobywają zaćmienie, upojenie i przerażenie bohaterek².

David Pirie pisze, że wampiryzm „przedstawia triumf płciowości nad śmiercią, cielesności nad duchem i materii nad niewidzialnym. Wampir zaprzecza prawie wszystkiemu poza czysto fizycznym zaspokojeniem zmysłów. Ze wszelkich możliwych do pomyślenia kosmologii reprezentuje najbardziej materialistyczną”³. Tak wnioskuje przede wszystkim na podstawie filmów wampirycznych. Petra Flocke, zajmująca się głównie literaturą, podtrzymuje jego osąd: „Wampiryzm może być rozumiany jako metafora dla - nieskrępowanej, przekraczającej wszelkie granice oraz ograniczenia ciała - seksualności”⁴. Ja sama pisałam, że mitologia wampiryczna jest przede wszystkim mitologią erotyczną i to wcielającą fantazmat „miłości-zbrodni”, miłości niosącej nieuchronnie śmierć⁵.

1

S. McKee-Chamas, Gobelin z wampirem, s. 136.

2

   Por. B. Creed, The Monstrous-Feminine..., s. 64.

3

   D. Pirie, Vampir Filmkult, Giitersloh 1977, s. 6.

4

   P. Flocke, Vampirinnen..., s. 12.

5

| Por. M. Janion, Demony, wampiry, potwory, „Kino” 1974, nr 7 (przedruk w: Prace wybrane, t. 3, Zło i fantazmaty, Kraków 2001,8.356-368).