P1030875
Ateasa była też emisja własnej monety, bitej w antycznym mieście Kallatis (rys. 4).
Aktywna polityka Ateasa musiała nieuchronnie doprowadzić do starcia z szybko rosnącym w potęgę państwem macedońskim, którego król Filip II zagarniał dla siebie coraz to nowe i nowe zdobycze.
Doszło do tego w 339 r. p.n.e. Wrogie armie spotkały się gdzieś w pobliżu dolnego Dunaju. Stoczono decydującą bitwę, w której Scytowie ponieśli porażkę. W okrutnym starciu poległ także sam Ateas, który wówczas dobiegał prawie 100 lat. Po tych wydarzeniach napór koczowników na obszary’ naddunajskie uległ zahamowaniu, jednakże potęga całej Scytii nie została
/
zachwiana. Świadczą
0 tym szczególne wyda
lcie-
dy to namiestnik Aleksandra Macedońskiego, syna Filipa II, Zopyrion, z 30 tys. wojowników wtargnął do Scytii i doszedł do murów Olbii. Oblężenie okazało się nieskuteczne, a w powrotnej drodze Zopyrion i całe jego wojsko polegli od scytyjskiego oręża.
Opowiadając o politycznej historii nadczarnomorskiej Scytii, nie można nie wspomnieć o jeszcze jednym ważnym czynniku, który pojawił się w IV w. p.n.e.
1 miał wpływ na jej rozwój. Chodzi tu o konsolidację i wzrost siły sarmackich plemion znad dolnego Donu. Chociaż pewnych danych na temat konfliktów zbrojnych pomiędzy Scytami a Sarmatami w przeciągu IV w. p.n.e. brak, to jednak brak też podstaw pozwalających zakładać niezmącone niczym stosunki między tymi dwoma ugrupowaniami koczowniczymi. W dodatku prawy brzeg dolnego Donu, należący w czasach Hero-dota do Scytów, w IV w. p.n.e. przeszedł już pod kontrolę Sarmatów.
Wszystkie te okoliczności póki co nie wpływały jednak na żywotność państwa scytyjskiego. Jego kultura w w- P-n-e- osiągnęła najwyższy rozkwit, a w rejonach stepowych powstawały coraz to nowe, ogromne budowle grobowe z bajecznie bogatymi inwentarzami. I oto, po tekim burzliwym wzlocie, nastąpiło nagłe załamanie. Na
KpHM, X(oĆ i BTpaTHJTH nojiiTHHHy B niBfflHHO? HOMOp T, HK HO CapMaTiB Ha 3aBepi KOpOTKOrO o CKi(f)ii po3 Ky.TLTypy Ti nepme thc H.e. óyjio n KOBoro na: Benmie3HHX
BemiKoro noacy GBpa Haio no 3a ronił bkjhoh hhx nne.Me CaMOÓyTHBC óaraTO Ha nepeźHajffl Hiffliix enox 3opy ckk|3c: 6yna nnmc BapiaHTOM nimi Kynti BHTKy, - mo HanacKpaBi MaHHHM T Hin HacTm Horo K040B<
KoHKpeTHi cjiopMH i npoHBH Kym BiipoSnanucH nociynoBO. IxHifi po3B Bi^oiBae blxii icTopii Cidtjm. Tuk, HaimaBi KynLTypa cicnanacH BHacnfaoK 3aBOioB pirmiB BnacHe CKi^CEKHMH nneMeHaMii I MicneBi, TaK i npiiBHecem eneMeHTH. I 3ći3Hana b iunmy nepenHboaaiaTCKoi hhb aaciB niBniHHonpHHopHOMopcbKoi CkT B3aeMoniana 3 aHTHMHOio Kynbiypoio, mo HacaMnepeu Ha po3BHTKy MHCTeiiTBa k nonpn Bci ni BnniiBH niABamiHH odcjicbKo' 3MiHioBanHca i upomroM VII-IV ct. ho h. manaca nepenyciM kohobok).
B3arani, xapaKTep rocnonapcTBa CKitjii Bci czepił ixHero >khtth. Ochoby BiipoÓH Bimo CKOTapcTBO. Boho uaBano MaibKe b ko Hen, m3ico i mojioko nna xap4yBaHHn onnry Ta noKpnrra khohtok, m nepecyBa, MO rOiO BOJ11B.
KinbKicno xyno6n BionaTaBca h Ma: ckuJhb. ŻIkhjo CKicjicbKi MO)KHOBnanm bo. TbMa THcaaaMH roniB, to ripocmx CKitjńB, 3 JlyKiana (CkuJj aóo eicnib, 1), Ha3iiBann thmh”, ocKinbKH Ti Mann jutine napy bojuje
V
■±-V\v. ?■!
CvJ.
■'V
B?r- \.
Rys. 6. Rekonstrukcja scytyjskiego stroju kobiecego (wg L.S. Kloćko, RL. Komienki)
Phc. 6. Buman npencrraBHHKiB CKi(j)CŁKo'i 3HaTi (peKOHCTp. JI.C. Kjió-hko, n.JI. KopnieHKa)
61
Wyszukiwarka