p2190447

OSOM I

•¹ m W    ¹ *%

CJSm (At ‘m *£» ««* A

flwilPil^ll¹ •'SI

asp^iii^g^ *i»i_t

yHin •    . _L,i

_v|Vi|UiM i homoiciią, W6r«iunowi_0l^

s i .wspto i iii ii w®¹ ii i \

l(ili cWii o ttiw diiilinie, to uctcstnictwo jiko wlifciwoii ojok^ o tjt te dziilijtc .wspólnie z innymi", wota spełnił ciyn i ^|pj ytfc, Uctcstnictwo sunowi więc o wirtoici persontlistycmcj J *1 Współdziałanie • a ściślej diiałinie .wspólnie z ba uczestnictwa pozbawia czyny osoby ich wartości Doświadczenie przekonywa nas o tym, tc działanie .wspólnieiS ai«u równict okuję do różnorodnych ograniczeń wtanowi_CJV transcendencji osobowej oraz integracji działania. Owszem, ||§| wartości personalistycznej idzie czasem tak daleko, te trudno by j|||j o działaniu .wspólnie z innymi" w sensie autentycznych ||1 N Dzbanie • synonim czynu • moie w pewnych warunkach puio: ni .dzianie się", które w jednych zachodzi pod |||| 11 Krańcowych przykładów dostarcza tzw. psychologia masy, kiedy ń| |jS się* ogarnia zbiorowość ludzką w sposób szczególnie¹⁵⁴' niekontrolo ^

▼Willi

Uatstnictwo jako wielopostadowa zdolność odniesienia do U

“ Nikt} (otaUit tpecyfa? tuataiową jatńm' i ttiiitjuya Mw jL’, wat k vpi u mm, i maj r.k tfone odcienie siKttuoK, jikk |ffi |s|| M ndjtyR),1 jitic    W Mim liiikjuym jKwnkito' jj; *'j

|| | |«kca *jjku mlii} fikti joll^dć dćtłi wspólnie i iujrtti' ||

ANMcnu. popnei któn tunmy u( uoiumieó cdowielu jako osobę. Oioba jiko    ^

ioli z my*'. koait}«nje ii(«peirin ipotób poprm uczestiictie«^ 9 Ihiuictto (i || iwoittą ntiiciwolcii otoby.

V n ttn nota opokom«Ma CncoMii" tpffl H W# Motam Mi 11 uuuikiitą | M i i pokaftK^ U lic, UooMn v cMcuiIjiw .«wyck?“,1113*190). W poleoict|BH •ymm kMBpnfoi)cSi tsówm iMt^oiyciM. Jik 1 meioóolotkm 0«% (et^t Zt IUMM Inrap ponowa cdwKlt jako otoby [| to, tata ifil | i | top |gn M Amx doottu tueteuk ukkto pooim, jeduklt po w S B B unowki, 8 powiw poaute podmiotu * int nap uinmnii^li pttmktwp jMil    tawMtywold teitó

fi jmpmdmT jjn juMhpuoonok* M tle potnTuiy w •Waitj ppi

fi

jnilni „wtpólnie jt innymi" pnedsuwto siei jako doMotownu do tyck rrUcji - * więc różnorodna — posiać odniesienia osoby do tych „innych".

Celem ramowego bodaj wyjaśnienia tej postaci I tej treści ucieMnictws prarprowadumy jesacae w dalszym ciągu analizo wspólnoty działania w ptadmotosyn oraz podmiotowym znaczeniu tego wyrazu. Przeprowadzamy iaUe niektóre inne jeszcze analizy. W tym jednakże znaczenie I mdt aKUnidsa zasadniczo się nie wyczerpują. Oznacza ono nie tylko róż-•Modne formy odnlosienia osoby do „innych”, jednostki do spoleczeóstwm. ale w niniejszym studium samą podstawę tychże form. która tkwi w osebw i osobie odpowiada. Transcendencji oraz integracji osoby w czytam odpowiada uczestnictwo jako ta właściwość, dzięki której człowiek, działając „wspólnie z innymi”, równocześnie i przez u» samo realizuje autentyczną «litość personel lityczną: spełnia czyn i spełnia w nim siebie. Transcendencji cn* integracji osoby w czynie odpowiada więc działanie „wspólnie z m-gdy człowiek wybiera to. co wybierają inni. albo nawet gdy w y-biera dlatego. te wybierają inni. widząc w akim przedmiocie wyboru wartość w jakiś sposób własną i homogenną. Z m łączy się samostanowienie - samostanowienie to zaś w wypadku działa-rfa „wspólnie z innymi” zawiera i wyraża uczestnictwo.

Kiedy twierdzimy, te uczestnictwo jest właściwością osoby, to mamy oczywiście stale na myśli nie osobę jako abstrakt, ale osobę konkretną w dynamicznej korelacji z czynem. W tej to korelacji uczestnictwo oznacza -m pierwsze - zdolność takiego działania „wspólnie z innymi”, w którym loctaje urzeczywistnione to wszystko, co wynika ze wspólnoty działania, a równocześnie - przez to wiośnie - dziatąjący urzeczywistnia personalistyczaą mrtofć swego czynu. Po drugie zaś - w ślad za zdolnością - przychodzi jej eboalizacja. Pojęciem „uczestnictwo” obejmujemy tutaj jedno i drugie.

Indywidualizm I totalizm zaprzeczeniem uczestnictwa¹⁵⁷*

Teoretyczne I normatywne znaczenie koncepcji uczestnictwa

Koocepcja uczestnictwa, jaką rozwijamy w niniejszym studium, ma ttg* ciraic teoretyczne. Stanowi ona. jak jut stwierdzono, próbę wyjaśnienia I u gniocie dynamicznej korelacji czynu z osobą — lego. czym jest I ctjrwiitości natura społeczna człowieka. Koncepcja jest teomjOMK równocześnie empiryczna w tym sensie, te teoria uczestnictwa dgagagy