260 Budynki wielorodzinne i inne wielokondygnacyjne
6 mm nie powinien być większy niż 600 mm. Siatki są połączone prętami dystansowymi 06 mm. uniemożliwiającymi przemieszczanie siatek w kierunku prostopadłym do powierzchni płyty. Należy stosować co najmniej dwa łączniki na 1 m2 powierzchni płyty, jeżeli procent zbrojenia podłużnego wynosi nie mniej niż 1,5, lub 4 łączniki - jeżeli procent ten jest większy niż 1,5. Otulina zbrojenia podłużnego powinna mieć grubość co najmniej 25 mm.
Wzdłuż krawędzi poziomych płyty stosuje się zbrojenie w postaci drabinek o rozstawie nie większym niż połowa rozstawu prętów pionowych i nic większym niż 150 mm. Liczbę drabinek wyznacza się z obliczeń statycznych, z tym że nie może ich być mniej niż 2 i nie więcej niż 3 przy każdej krawędzi. Pionowe części płyt szerokości mniejszej niż 350 mm (filarki międzyokienne i międzydrzwiowe) należy obliczać jak elementy żelbetowe.
Płyty żelbetowe mogą być również zbrojone drabinkami pionowymi z prętów 010-14 mm rozstawionymi maksymalnie co 400 mm (rys. 5.36). Drabinki łączy się poziomymi prętami dystansowymi rozmieszczonymi co ok. 700 mm.
Rys. 536. Zbrojenie płyty żelbetowej drabinkami wg 113]: / - drabinki zbrojenia głównego. 2 - zbrojenie poprzeczne strefy złącza, 3 - pręty poziome łączące drabinki
Ściany zewnętrzne mogą mieć strukturę jednomateriałową (jednowarstwową) i wielomateriałową (wielowarstwową). Na rysunku 5.37 pokazano schematy spotykanych struktur wielowarstwowych elementów ściennych, przy czym najczęściej
Rys. 537. Rodzaje struktur ścian zewnętrznych wg [181]: a) jednomaterialowa, b) ceramiczno--betonowa, c) dwumaterialowa - warstwa termoizolacyjna i nośna, d) wielokanałowa z warstwą termoizolacyjną. c) trój warstwowa, 0 trój warstwowa z warstwami nośnymi w postaci cienkościennych żelbetowych płyt, g) dwuwarstwowa osłonowa: / - warstwa termoizolacyjna. 2 - płyty żelbettnt wihroprasowanc. 3 - warstwa konstrukcyjna, 4 - warstwa fakturowa
«>suje się ściany trój- lub obecnie również dwuwarstwowe f 1811. Płyty trójwar-ęwowe składają się z warstwy nośnej z betonu zwykłego klasy BI5. warstwy ocieplającej z materiału o małej przewodności cieplnej oraz warstwy fakturowej, chroniącej izolację termiczną przed zawilgoceniem. Warstwa fakturowa połączono jest z. warstwą nośną za pomocą specjalnych zawiesi (wsporników ) (rys. 5.38).
_L_L |
fil |
WłKmMA |
mwwĄ |
T |
1 | ||
/ |
1 1 | ||
1__ |
i |
r |
bi5J8. Przykład zawieszenia warstwy osłonowej, pozwalającego na swobodę odkształćcii ter "licznych warstwy fakturowej wg (181): a) zawiesie przenoszące ciężar warstwy fakturowej, b) a-•tw zabezpieczające warstwę fakturową przed przemieszczeniem i obrotem w płaszczyźnie kia-
cl wspornik dystansowy, d) schemat rozmieszczenia zawiesi, e) schemat ideowy rozmieszczenia i wsporników, O. g) wymagana minimalna wielkość otulenia zbrojenia w warstwie fak-/ - zawiesie (wspornik). 2 - zawiesie umożliwiające przemieszczenie i obrót warstwy f4tenwej w płaszczyźnie ściany. 3 - wspornik dystansowy. 4 - warstwa fakturowa. 5 - warstwa '•untcyju, 6 - siatka zbrojeniowa. 7 — termoizolacja. 8 — faktura kruszynowa