P1050420

I. WIADOMOŚCI OGÓLNE Z ANALIZY INSTRUMENTALNEJ 28

występują zmiany natężenia prądu (odcinek prądu szczątkowego A i granicznego dyfuzyjnego C, rys. 1.2a), wówczas pochodna ma wartość zero.

Na rysunku 1.2a przedstawiono krzywą polarografii stałoprądo-wej (klasycznej) / = f(£), a na rys. 1.2b krzywą pochodną

dJ d E

= f(£).

W polarografii zmiennoprądowej (patrz p. 5.5) otrzymuje się sygnały w kształcie krzywych Gaussa. Należy podkreślić, że zdolność rozdzielcza jest lepsza w przypadku krzywych Gaussa niż krzywych całkowych.

Przez zdolność rozdzielczą należy rozumieć taką różnicę w położeniu sygnałów dwóch różnych składników, przy której jest możliwe oznaczenie jednego składnika obok drugiego. W polarografii klasyce^ nej jest to różnica potencjałów półfali składników A i B, przy ktf można te składniki oznaczyć obok siebie (rys. 1.3a). Różnica ta' najczęściej od 120 do 200 mV.

= 2; i/2(A) ^i/2(B) = 120 mV

Rys.

Sygnały polarograficzne zawierającego dwa skł a) staloprądowe, b) i