P1050652

TYO0KA'

4J4. Elektrograwimetria wewnętrzna Zasada metody

Elektrograwimetria wewnętrzna jest działem elektrograwimetrii, w którym proces wydzielania substancji na elektrodzie przebiega I samorzutnie w wyniku zwarcia elektrod przewodnikiem. Podstawą I metody jest elektroliza wewnętrzna, przebiegająca samorzutnie bez I doprowadzania napięcia zewnętrznego, w ogniwie zbudowanym i i dwóch elektrod o odpowiednio dobranych potencjałach.

Przy doborze elektrod wykorzystuje się zjawisko wypierania przez metal mniei szlachetny (ó niższym poteńqjaIe~~fe3oks) metalu 'hardziej szlachetnego (o wyższym potencjale redoks). Jeżeli np. eTekt-rodę wykonaną z ołowiu zanurzymy w roztworze jego jonów i roztwór ten oddzielimy przegrodą półprzepuszczalną od roztworu zawierającego jony miedzi, w którym umieści się elektrodę platynową, to po zwarciu na krótko elektrod popłynie w obwodzie prąd wywołany różnicą potencjałów elektrod.

Na elektrodach będą zachodziły następujące reakcje: anoda; (proces utleniania) Pb-»Pb²⁺+2e katoda; (proces redukcji) Cu²⁺ +2e 8 Cu

Cu²⁺ +Pb -+ Cu + Pb^{2 +}

Sumaryczne równanie reakcji jest zgodne z szeregiem napięciowym metali. Metal mniej szlachetny — ołów — wypiera metal bardziej szlachetny — miedź (szereg napięciowy metali, tabl. 4.3).

Potencjał katody miedziowej

£e = £cu-/Cu + ^lg[Cu²⁺]    (4.47)

lelctroda platynowa po pokryciu warstwą miedzi może być trak-iwana jako elektroda miedziowa. Jest ona katodą, ponieważ zachodzi i niej proces redukcji Potencjał anody

i

g[Pb²⁺]