pkm osinski57

elomenrówmaszyn

112

jtj-s ; 17 Schemat zgreewu punktowego- i — elektrody. 2 — elementy zgrzewane. 2 — tnmfonnator

Ryś. 2.18. Schemat zgrzewania liniowego: 1 — napęd rolki, 2 — zgrzewane elementy, 2 — rolki zgrzewające, 4 — transformator

A-A

^B

Rys 219. Przykłady połączeń zgrzewanych

uwzględniając zmniejszenie wytrzymałości przez zmniejszenie dopuszczalnego naprężenia

mśk

gdzie - współczynnik wytrzymałości zgrzeiny stykowej (tabl. 2.1), k, — nu-prężenie dopuszczalne dla łączonych elementów.

Zasady obliczeń połączeń zgrzewanych są analogiczne do zasad obliczeń połącań ąpawanych.

fflbllca 2.1. Współczynniki wytrzymałości zgrzein czołowych oraz zgrzein punktowych i liniowych B

	Rodzaj zgrzeiny
Rodzaj i charakter prttnoKoncgo obciążenia	czołowa				punkt, m-s i TtuioWa
	kowalijca ogniskowa	gazowa	oporowa	iskrowa	oporowa
Wszystkie rodzaje obciążeń iiałych i zmiennych	0,8	o;9	0.7^0,85	IM) 4-05	_
Obciążenia stałe tnące rozcii) gające					05—0,75 02-05
Obciążenia zmienne tnące rozciągające		—			0,5 0,1

2.1.3. Połączenia lutowane

Lutowanie polega na łączeniu ze sobą elementów metalowych w temperaturze topnienia środka łączącego — lutu. Lut jest niskotopliwym stopem metali nieżelaznych, jego temperatura topnienia jest niższa od temperatury topnienia łączonych metali. Jeżeli powierzchnie łączonych elementów są czyste, to następuje wzajemna dyfuzja lutu i metalu elementów. Powierzchnie przedmiotów przeznaczonych do lutowania oczyszcza się czynnikami chemicznymi, np. chlorkiem cynku. Lutować można elementy wykonane ze stali, miedzi, cynku, a także z metali szlachetnych. Aluminium i jego stopy lutują się trudno ze względu na istnienie na powierzchni tych metali warstwy tlenkowej. Nie dają się lutować stale hartowane.

Rozróżnia się luty miękkie, o temperaturze topnienia poniżej 300 C. stanowiące stopy cyny, ołowiu i antymonu, i luty twarde, stanowiące stopy miedzi lub srebra, oraz luty specjalne. Lutowanie lutem miękkim może się odbywać przy użycia lutownicy gazowej, benzynowej lub elektrycznej, przy użyciu palnika gazowego lub prądami wielkiej częstotliwości (w piecach muflowych lub elektrycznych), a również przez zanurzanie w roztopionym łucie. Lutowanie lutem twardym wymaga podgrzania do temperatury powyżej 500 C przy lutach łatwo topliwych oraz powyżej 800°C przy lutach trudno topliwych. Lutowane elementy ogrzewa się palnikami w piecach lub prądem elektrycznym.

Połączenia lutowane są szczelne, mają maty opór elektryczny i z tego względu stosowane są często w elektronice, tam gdzie spawanie nie może być zastosowane te względu na niebezpieczeństwo przegrzania, przepalania albo nadmiernego »xlkształcenia łączonych elementów. Na rysunku 2.20 przedstawiono podstawowe sposoby lutowania: doczołowo, na zakładkę i na ukos.

Lutowanie lutem miękkim stosuje się w elektrotechnice w połączeniach mniej odpowiedzialnych, przede wszystkim tam, gdzie wymagana jest dobni praowodboir