POZWÓLCIE DZIECIOM

Wędrówka w upalny dzień była bardzo męcząca. Pan Jezus zatrzymał się więc, aby Apostołowie mogli odpocząć. Sam także usiadł w cieniu rozłożystego drzewa. Oparł głowę

0    pień i przymknął oczy.

Tymczasem wieść o tym, że w pobliżu odpoczywa Nauczyciel z Nazaretu, szybko dotarła do okolicznych wiosek. Z domów wyszły kpbie-ty prowadząc swoje dzieci. Podeszły do uczniów prosząc:

-    Przepuśćcie nas do Nauczyciela. Tak bardzo chcemy, aby pobłogosławił On nasze dzieci, aby położył na nie swe ręce.

-    Co to, to nie! - odpowiedzieli stanowczym głosem uczniowie. - Lepiej się rozejdźcie

1    wróćcie do swoich domów. Czy nie widzicie, że Nauczyciel jest zmęczony i odpoczywa?

Kobiety bezradnie spoglądały na siebie. Tak bardzo zależało im na spotkaniu z Panem Jezusem, ale Apostołowie uparcie im tego odmawiali.

Tymczasem Pan Jezus usłyszał niecierpliwe głosy uczniów.

-    Czy coś się stało? -zapytał.

-    Nie, Panie. To tylko kobiety przyszły z dziećmi, ale kazaliśmy im wrócić do domów, aby Ci nie przeszkadzać.

-    Pozwólcie dzieciom przyjść do Mnie. Nie zabraniajcie im, bo do nich należy Królestwo Niebieskie - odpowiedział Pan Jezus, z miłością wyciągając ręce w kierunku dzieci. Na ten znak kobiety podeszły bliżej, a dzieci zgromadziły się wokół Pana Jezusa. Jedne przytuliły się do Niego, a inne usiadły na Jego kolanach. Zbawiciel błogosławił je, kładąc ręce na ich głowy.