poż1

1 ?			tCł*rt <m'ł
	MO	IbO	X*OD
	i		mii
je	} - « _	IM	S34
Jmi-	ano	Z.U	izrjo
/.•są_	*•	OZIA	ZSZZ6
Jo		Z.U	«M0
p.w	U	li*	•«Ał
	"	1.1S	400
Ot*raon»fC«o.T*oru V>*l)uS <m'

Obliczone EC 99-4,33 pS -cm ‘ 0,994 mS • cm ¹

Od kilku Ul podejmowane s próby stosowania krzemu (Si) yako kompo-nentu pożywek. Wroflinach uprawianych w kulturach bczgjebowyeh ilość tego pierwiastka Jest mniejsza ni/ w roślinach uprawianych w glebie. Dodanie krzemu do pożywek zwiększa plonowanie ogórka i róży. natomiast nie poprawia plonowania pomidora, papryki i sałaty. W uprawie gerbery krzem poprawia akość kwiatostanów. Elektem ubocznym jest zwiększona odporność na poradnie rnaemiakiem. a w wypadku sałaty także łagodzenie toksycznego działa-ua nadmiaru manganu na rośliny. Wykazano także, że w roztworach o stężeniu lydroponicznym przy pH < 9, związki krzemu me sq stabilne i wytracane się, atyka/4 fcapilary. Z tego powodu zaleca się przygotowanie oddzielnego, silnie Ikabcz/icgo i stężonego roztworu zawierającego Si oraz K i OH w stosunku iiolowym 1.2:2 Mieszanie tak przygotowanego roztworu z. pożywką o stężeni hydropowernym tuz przed zastosowaniem do fertygacp roślin nic powodu-• wytrwania się osadów. Inni autorzy podają, że równie dobrym rozwiązaniem *st stosowanie krzemu w postaci metakr/cmianu potasu (KjSiO^).

Pożywki opracowane dla najważniejszych roślin ogrodniczych uprawia-ych w podłożach inertnych z zastosowaniem otwartego systemu fertyga-zjnego zestawiono w tabelach 7.10.1 i 7.10 2. Zawartości podane w tabeli miłimolach (mmol) lub mikromolach (pmol) na I dm' przelicza się na liigramy (mg) na dm’ według wzorów zamieszczonych w podrozdziale 4.1. Jak juz wcześnie; wspomniano^ składy pożywek powinny uwzględniać osowane w danym obiekcie technologie uprawy roślin oraz stadia wzro-a lub rozwoju roślin. Bardzo ważne jest także utrzymywanie właściwych

T»b*to 7.10.1.