Przekładnie Zębate042

formacje plastyczne zębów, a nawet kruche pękanie warstwy wierzchniej, co z kolei prowadzi do propagacji tych pęknięć wraz ze wzrostem liczby cykli zmian obciążenia. Pęknięcia warstwy wierzchniej radykalnie zmieniają (zwiększają) stan naprężeń w okolicy wierzchołka szczeliny, co prowadzi do kruchego pękania zębów. Opis tego zjawiska, które ujmuje mechanika pękania, wychodzi poza zakres niniejszego opracowania.

Aby ustrzec się przed tymi uszkodzeniami, należy sprawdzić warunek wytrzymałości stykowej statycznej, rozciągającej się również na wytrzymałość niskocyklową, gdy N_hs < 10⁴ cykli. Wytyczne wyznaczenia naprężeń dopuszczalnych statycznych zostały zamieszczone w rozdz. 3.1 przy omawianiu współczynnika nachylenia krzywej Wóhlera q_u.

3.8. Naprężenia dopuszczalne zmęczeniowe na zginanie u podstawy zęba o_FP

Cyklicznie powtarzające się obciążenia od zginania w trakcie wchodzenia zębów w przypór mogą doprowadzić do zmęczeniowego ich złamania. Wg normy podlegają sprawdzeniu na zginanie tak zęby zębnika, jak i zęby koła współpracującego.

Z uwagi na możliwość występowania w pracy niektórych przekładni nadmiernych przeciążeń, które mogą spowodować złamanie doraźne, należy sprawdzić je dodatkowo na naprężenia zginające statyczne. Ogólnie naprężenia dopuszczalne zmęczeniowe na zginanie u podstawy zęba a_FP wyznacza się z zależności

5,

F min

(3.13)

gdzie:    _min ⁼ 1,3—1,5 - minimalny współczynnik bezpieczeństwa na zginanie zmęcze

niowe stali, przyjmowany w ogólnej budowie maszyn (przy niewielkich przeciążeniach).

W przypadku stali, w zależności od obróbki cieplnej:

ó’_Fmin⁼ 1)7    - współczynnik bezpieczeństwa przy prawdopodobieństwie nie zła

mania zębów na poziomie P = 0,99,

5_{F mjn} = 2,0 — j.w. na poziomie P > 0,99.

W przypadku staliwa i żeliwa:

S_F min = 2,0 - j.w. na poziomie P = 0,99,

Sp _m;_n ⁼ 2,4 — j.w. na poziomie P > 0,99.

Wytrzymałość zmęczeniowa zębów na zginanie

(3.14)

gdzie: <r_Fli - średnia granica wytrzymałości zmęczeniowej trwałej na zginanie uzyskana na próbkach standardowych podczas prób zmęczeniowego zginania. Można ją odczytać w przybliżeniu z rys. 3.13 lub dokładniej dla niektórych gatunków materiałów z rys. 3.14+3.17 (krzywych Wóhlera), względnie oszacować na podstawie tabeli 3.5 (na rozkładówce).

42