Przekładnie Zębate090

(6.8)

= (1,6- 2,0)10“³w,

jeśli jedno z kół jest stalowe o twardości FH_hb < 350, żeliwne lub z brązu (im mniejsza twardość koła, tym większy współczynnik 1,5 ... 1,8 ... 2,0).

Współczynnik koncentracji obciążenia K_ffp z rys. 5.5 w zależności od przyjętych uprzednio w założeniach:

-    względnej szerokości przekładni 4^,

-    twardości kół FH_hb > 350,

-    układu kół w przekładni.

Współczynnik rozkładu obciążenia K_Ha obliczamy wg wzoru (5.29) lub (5.30). Dla kół wykonanych w klasie 6 ... 8 można przyjąć:

K_ffa =1,06-^1,18 - dla kół o zębach prostych,

Kffa ⁼ 1,15 -J- 1,45 — dla kół o zębach skośnych.

6.2. Obliczenia wstępne modułu m

W przypadku przekładni wolnoobrotowych, otwartych, skąpo smarowanych (zwykle smarem plastycznym, a często silnie obciążonych, ważniejszym od zagrożenia pittingiem staje się odporność na złamanie zęba (rys. 1.4) i zapewnienie odpowiednio dużego modułu zazębienia gwarantującego obniżenie naprężeń od zginania u podstawy zęba. Uzupełniając wzór (5.6) naprężeniami dopuszczalnymi otrzymujemy warunek

G_f = ^F‘ ^^F '^Yf ś G_fp    (6.9)

b ■ m

z którego, po przekształceniu można wyznaczyć moduł zazębienia

m>^-^Y_FS-Y_E-Ya    (6.10)

0-G_Fp

jeśli jest znana siła obwodowa lub

m >

2T,K_f

bd\O f_Pi

(6.11)

jeśli znany jest moment skręcający na kole czynnym. Idąc dalej wprowadzamy

ć/j = W2_/rZj oraz b = Xm_n

stąd

m >

| ²⁷i*P .Pps .y_g . v _m> 1,45 + 1,53

AZiOpp,    ’    "\j

2 T_xK_f

Xz _a    (6.12)

^az1°FP_i

90