psych rozw 8

głębokie upośledzenie umysłowe/II 19 i niżej /

Nie jest pewne czy dzieci te wykształcają czynności psychiczne ,czy widzą nas mimo ,iż patrzą, nie mamy pewności czy nas rozpoznają. Nie jest pewne ,czy wytwarzają emocje i czy przywiązują sie emocjonalnie. Są radosne ożywione gdy są głaskane ałe dalszy proces kontaktu się nie rozwija. Trudno je nauczyć czystości, kontroli potrzeb fizjologicznych. Nie są w stanie na dłużej zatrzymać uwagi ,nie rozumieją poleceń słownych, nie obserwuje sie u nich żadnych oznak myślenia. Wymagają opieki i nadzoru. Często umieszczane zakładach opiekuńczych.

Dzieci oligofreniczne można podzielić na

1 Dzieci z przewagą pobudzenia nad hamowaniem -ruchliwe, rozbiegane, problemy wychowawcze

2.Dzieci zahamowane -siedzą godzinami w jednym miejscu i nie można ich do niczego zmotywować. Bierność poznawcza i społeczna.

IX. Czynniki wywołujące emocje.

Emocje mogą być wywoływane przez różne czynniki, chociaż nie wszyscy zgadzają się, że są one równoważne /Campos, Barret, Doliński /:

1.    Czynniki neuronalne - mogą wywoływać emocje niezależnie od stymulacji środowiskowej, np. hormony albo neuroprzekaźniki mogą powodować depresję; ubytki w korze mózgowej, mogą prowadzić do występowania u jednostki ciągłego śmiechu.

2.    Stymulacja sensomotoryczna - np. emocje u niemowląt mogą być wywoływane przez dotykanie, głaskanie, kołysanie.

3.    Stymulacja hedonistyczna - np. emocje mogą być wywoływane przez słodkie albo kwaśne substancje.

4.    Systemy motywacyjne, takie jak cele i dążenia, Źródłem emocji mogą być także popędy, takie jak głód, pragnienie, popęd seksualny.

5.    Procesy poznawcze - np. jedną z grup czynników wzbudzających emocje są doświadczenia estetyczne związane z formą i treścią dzieł sztuki, tj. filmy, powieści, dramaty, dzieła operowe, muzyczne itd. / Lazarus /. Również słowa mogą nabierać znaczenia emocjonalnego /Reykowski/.

Wymienione czynniki mogą wywoływać określone emocje na zasadach „wyłączności”, inne współ występują ze sobą.

Mówiąc o czynnikach wywołujących emocje należy podkreślić, że wiele naszych emocji powstaje w interakcjach z innymi ludźmi. Większość badaczy stwierdza, że przełomowe momenty w rozwoju emocjonalnym wiążą się z procesami dojrzewania poszczególnych elementów CUN.

Różnicowanie się i wzrost trwałości emocji.

Wraz z poszerzeniem bodźców emocjonalnych postępuje różnicowanie się reakcji na nie. Dostosowanie tych reakcji do rodzaju bodźców daje w efekcie jakościowe wzbogacenie funkcjonowania emocjonalnego, prowadzi do powstania różnych, odmiennych treściowo emocji. Pierwsze reakcje emocjonalne dziecka mają charakter niespecyficznego ogólnego podniecenia, nie odzwierciedlają jeszcze nawet kierunku / „do” czy „od”/ w jakim określony bodziec pobudza organizm. Znaczy to, że na bodziec szkodliwy dziecko odpowiada taką samą reakcją emocjonalną jak na pożyteczny. Pod koniec pierwszego m-ca życia z ogólnego stanu podniecenia wyodrębnia się reakcja ujemna- niezadowolenie a nieco później pojawia się reakcja dodatnia -zadowolenie. W wyniku różnicowania reakcji ujemnych między 3 a 6 m-cem życia powstają kolejno: gniew, wstręt i strach a w drugim roku życia zazdrość, przy czym każda z tych emocji w toku dalszego rozwoju różnicuje się jeszcze bardziej. Analogicznie powstają zróżnicowane treściowo emocje dodatnie - miłość i radość.

Wzrost trwałości emocji. Emocje małego dziecka, choć silne i łatwo powstające są na ogół krótkotrwałe, znikają równie szybko, jak się pojawiają niejednokrotnie ustępując miejsca emocjom odmiennym. Tę właściwość reagowania określa się jako zmienność, labilność czy

8