sca kek2

procent dzieci dyslektycznych. Badania nad genetycznym uwarunkowaniem dysleksji nadal są prowadzone, ponieważ mechanizm przenoszenia tych zaburzeń na drodze genetycznej nie jest znany.

2) Koncepcja organiczna — upatruje przyczynę dysleksji w organicznym uszkodzeniu struktury tych okolic mózgu, które realizują czynność czytania i pisania (czynniki patogenne: chemiczne, fizyczne, biologiczne oddziaływujące na c.u.n. w okresie okołoporodowym). Jest to jedna w najstarszych koncepcji. Już pierwsi badacze dysleksji rozwojowej byli uderzeni podobieństwem jej objawów do zaburzeń czytania i pisania u osób dorosłych, uwarunkowanych organicznym uszkodzeniem mózgu (dysleksja nabyta). Tak więc na drodze analogii do przypadków dysleksji nabytej, w 1906 roku J. Clairborne wskazał na uszkodzenie zlokalizowane w okolicy zakrętu kątowego lewej półkuli jako przyczynę trudności w czytaniu. W 1911 roku F. Warburg stwierdził, że wśród wcześniaków częściej spotykamy przypadki trudności w czytaniu i pisaniu, niż wśród dzieci urodzonych z prawidłowej ciąży i porodu. Spostrzeżenia te potwierdzają wywiady anamnestyczne z rodzicami dzieci dyslektycznymi. Wskazują one, że dzieci te częściej narażone były na działanie niekorzystnych czynników, takich jak niedotlenienie (zamartwica) w okresie okołoporodowym i w pierwszych miesiącach życia. Zaburzenia w czytaniu i pisaniu włączone zostały przez R. Paine w 1962 roku jako zepół objawów do wyodrębnionej przez niego jednostki nozologicznej: minimalnego uszkodzenia mózgu (MBD — minimal brain damage) lub minimalnej dysfunkcji mózgu (minimal brain dysfunkcion). W tym ujęciu u podłoża dysleksji rozwojowej leżą dysfunkcje-mikrozaburzenia c.u.n. o wybiórczym charakterze, które są uwarunkowane mikrouszkodzeniami mózgu. W Polsce pogląd ten reprezentowała H. Spionek. Brak odpowiedniej aparatury nie pozwalał w tamtym okresie potwierdzić istnienia owych wybiórczych zmian organicznych w strukturze mózgu.

Jednak od 1982 roku w laboratorium Towarzystwa Dysleksji im. Ortona (Orton Dyslexia Society), wpółpracującym z Harvard Medical School i Beth Israel Hospital w Bostonie (USA) podjęte zostały badania nad budową cytoarchitektoniczną kory mózgowej przy użyciu najnowszej aparatury, takiej jak mikroskopy elektronowe. Badania te kierowane początkowo przez N. Geschwinda, a obecnie przez A. Galabur-da, na mózgach ośmiu dokładnie zdiagnozowanych dyslektyków (post mortem) potwierdzają istnienie zmian strukturalnych w lewej