linek post pozycyjny niego', por. ros. radl vuta oli mrt/nyyh _o nemi (jw.) — W)
ujt lub zgJći_W*ględnic -jął!-. Element ten powstał w wyniku ;o ps. suf. -ętj- i -ę//- (por. o przejściu tj w // oraz uwagi o ge-
37. c).|
fflckswnych part. praes. act. była odmiana rzeczowna: r.m. ling deki. I. miękkiej (tem. -jo-), a r.ż. — według deki. HI ąór odmiany | 37, a). Dobrze jest zapamiętać punkt wyjścia i G ig. uwzględniając cechy podobne w zależności od typu i które go imiesłów jest utworzony. Zakończenia form zawiera
Mlowycłi
wv («$nt vc rccuoAb npwrw* cm*. vAOBt»Ki* cTcp-b cUBOptt Bevc pw
WMtł* M ■?'VBA MHOrbt (1T) H flOCbAA pAB"W CBOhk B* KWb BGVCplA pCUlTM ^'bBAWblM'* IłAtTC. łAKO OyjKC. TOTOflO €CT^ BC€ 7.oq« MkVI:(U) I* ctt/CAtilUlA UilCApl. upoAi. c-Ao^yt* wcoycoBb. Aiyfc eo Bi-icrb mma ero. u rA&roAAAiuc, 1,ko WOAMI KpbCTAH Ozn KpbCTMTCAb) BtCTA ÓTfc MpbT0UXT» U C«fO pAA» CHA14 A^MTb CA
0 lltMb Zou» Ut XXV (1) ! -l.l/i& OyllOAOBII CA U"BC6pbCTDUC H«6CCbCKOC A€CA7H At*ns łAjHG npUMblUA CB^TłlAUlllKbl CBOłA H?ltAOUIA OpOTHBM MCCNHjCOy.
2. Wybrać 7. tekstu formy aoryatów i objaśnić je.
Przykłady:
io‘r (Suw. 1.1;. XIV, Ib) I. sg. aur. asygm. »il czasownika roili < *rrhli, rehę, refełi, koniug. I, irm. -e-; lemat inf. (rekonstruowany), a zarazem temat aor. asyj;i!«.: irłr-; I. ag. mu. asygoi. reks; jmW.n1 dalsze formy.
uthht (ŻZogt. Mk VI, 14) — 3. sg. aor. sygm. I od usłyliUi, uslylę, utlyhli, tern. pracę. -i- (koniug. IV lub Ii), tein. inf., a zarazem aor. -a- < ~i~: uslyla- < *usły-U- < 1. sg- aor. udylayi'. podać dalsze formy.
iziiiote (Zogr. Mt. XXV. 1) — 3. pl. aor. sygm. II od iziti, isń/g, izidefi, tem.
-r- (koniug. I), tem. inf. -i; czasownik nieregularny (zoh. §§ 26, 39 f); aor. Msygm. i sygm. II tworzy się od postaci rdzennej występującej w prac*.: is-id~\ I. sg. aor. asygm. izidi, aor. sygm. II iaidoyi", podać dalsze formy; aor. sygm. I od iti
1 pochodnych nie istnieje.
Inne formy aoryatów do objaśnienia wybierane kolejno z tekstu, od początku do końca: tł/rwi, swr, fmsUu, bysh, ru/u; objaśnić również formę imperf. glago-laair (Zogr. Mk VI, 14) i porównać ją z formą aor.
3. Utworzyć wszystkie możliwe aorysty od czasownika z tematem na spółgłoskę, np. od reiti C *rekli itp.; podać odmianę.
4. Utworzyć aoryst sygm. I od tematu samogłoskowego, np. od byti\ podać odmianę.
5. Wskazać w wybranych formach aor. cechy fonetyczne: palat. I w anryścic asygm., np. rtee itp.; wymianę s : g, x • f*
6. Porównać formy aor. sygm. I z formami imperf. i wskazać na różnicę między oboma czasami.
7. Wskazać im oboczności rdzenno samogłoskowe i spółgłoskowe w wybranych wyrazach, np.: uslyla: r/uy*; zirati: nazywali: aoog; posiali: posyłali-, mntvi: wnriti : mieli 'metli itp.
3- Zwrócić uwagę na wybrane konstrukcje składniowe i wskazać na różnice między językiem scs., polskim i rosyjskim, np.:.
jako (Saw. t»k. XIV, 17)«— spójnik zaczynający zdanie podrzędne, por. poi. ie, ros, łiv\
tego ra>ii (Zogr. Mk VI, 14) — wyrażenie przyimkowc: zaimek w formie G ł przy* i, całość znaczy 'd/atego, przez to' lub 'pnez niego, dla i lubi C | radl (rzadko);
(jw.), bor. poi. amarltoyrlnottal, rosiał z martuych\ rażenie1 przyiinkowe (o+L sg.) w znaczeniu ‘przez niego’ lub 'wokół, około nie io';
jyfe (Zogr. Mt. X ( V, I) p zaimek względny X pl. f., zaczynający zdanie podrzędne względne, por jiol. które, ros. kotoryje.
9. Uwaga do forn y primifę (jw.): partie, pract. act. I, N pl. | w znaczeniu 'prryjąwszy, wziąwaz)' lub ‘które wzięły'; podstawowy czasownik prij{li, priimq, priimeli; o imicalowac tlzob. niżej konwersatorium IX i X. IB
• KONWERSATOIłlUM IX § 2}3j Imiesłowy czynne (parlicipia activi)
1) Imiesłów ten t\ »r/wiy'byl od i unia tu prues., który zresztą w poszczególnych formach ulega zatar< u. Charakterystycznym elementem (formantem) imiesłowu w języku scs. był sufv oJt- lub -ell-. występujący we wszystkich formach z wyjątkiem N sg. m. i n. W Jez ku polskin> znajdujemy tu odpowiednik w postaci suf. a wjęsyJuŁjosyjsIęiiti. przekształcenia dawne nczie suf. §§ 16, b i
2) Jedną z od mi a i n. oilmicnial sic wt jiiiiMig. (-/«»•■ z»b-odmiany, mianowicie odmiany czasownika, poniższa tabelka:
koni |
a |
, V |
koniu |
g. HI |
— --— koniug. IV | |||
m., |
f. |
ni., n. |
f. |
m., n. |
i f. | |||
Nsg. |
-y |
Qśl-i |
*< |
-ęll-t J |
■4 |
!-#* | ||
0 Sg. --- |
ŚH |
-ęf/-o |
I * - - ..1 | |||||
Niektóre przykład tfitfgf/.ę; od koniug. 11 1 Końcówka -y w om |
i mieś B wlanym |
owu: od koniug. I: nt. i n. hłt-y, ntstft-a, i nesęlt-i, dvign-y, dvigii-qlta, f. drignąlli, dvignqltę; oil koniug. mietlowic byk właściwa językom poAidniowoałowiańtkim. Na p6ł- |
nocy, ij. w językach zacho rwo- i wfchódniwtowiaAłkieh. odpowiadała jej końcówka n. por. Mnu. rtkm.
. Upoi. rzeka w ATna
rtp. Dodać można, że wy* cpujacc fonny na -r w Upoi. np.
mfaek lu iflokrzysktch i uchonue do daiż w
cacskoa meta, keta. łka
gkanie do fonń mirkkolr
90