skanuj0005 7

Warunki jakie powinien spełniać idealny fotosensybilizator są następujące:

1.    Widmo absorpcyjne chromo fora powinno charakteryzować pasmo położone w zakresie bliskiej podczerwieni.' Transmitancja dla światła widzialnego w tkankach biologicznych wzrasta wraz ze wzrostem jego długości fali, głównie z powodu mniejszego wpływu procesów związanych z rozpraszaniem światła i jego pochłanianiem przez obecne w komórce grupy chromoforowe. Światło o długości fali 600 nm wnika głębiej o ok. 1,5 mm niż światło o dla długości fali 600 nm [Lane 2003]. Okno terapeutyczne mieści się w zakresie długości fal 600 - 1200 nm [Castano i in. 2004],

2.    W reakcji ze światłem powinien wykazywać wysoką wydajność generowania tlenu singletowego lub form rodnikowych. Stan trypletowy fotosensybilizatora powinien więc być generowany z dużą wydajnością. Wysoką wydajność generacji '02 zapewnić mogą chromo fory, których energia stanu trypletowego nieznacznie przekracza wartość 94 kJ-mol"¹. Energia ta odpowiada energii wzbudzonego stanu singletowego cząsteczki tlenu (Rys 2.1). Związki absorbujące tylko w zakresie UV mogą mało efektywnie generować tlen singletowy z powodu zbyt dużej energii stanu trypletowego. Cząsteczki chromofora, których najniżej energetyczne pasmo absorpcyjne występuje w zakresie podczerwieni będą nieefektywne w oddziaływaniu z-³02 ponieważ energia ich stanu trypletowego najprawdopodobniej będzie mniejsza niż 94 kJ-mof^Bonnett 2000].

3.    Powinny stanowić jak najmniejsze źródło efektów ubocznych. Z tego względu czas retencji fotosensybilizatora w tkance nowotworowej powinien być optymalny, tzn. na tyle długi by zapewnić wysoką efektywność terapii i na tyle krótki by jak najkrócej powodować nadwrażliwość skóry na światło po zakończonej terapii. Stężenie Photolon® we krwi po 1 h

.93    .

od wstrzyknięcia preparatu wynosi (1-2)*10"" mg-cm’ a po 4 h spada 2-3 razy. Nie udało się absorpcyjnie określić stężenia Photolon® we krwi po 24 h od wstrzyknięcia preparatu, niemniej jednak nie przekracza ono 10' mg-cm' [Parkhots i in. 2003]. Porfiryny są pochłaniane nie tylko przez komórki nowotworowe, ale także przez wszystkie inne szybko rozwijające się tkanki m. in. skórę, co prowadzi do jej nadwrażliwości na światło. Dlatego pacjenci jakiś czas po terapii muszą unikać światła by nie zaktywować porfiryn zakumulowanych w zdrowych tkankach skóry. Z tego względu idealny fotosensybilizator powinien selektywnie kumulować się -w tkankach nowotworowych, co spowoduje po pierwsze zwiększenie skuteczności terapii z’ jego udziaem, po drugie zmniejszy nadwrażliwość skóry na światło. Idealny fotosensybilizator nie powinien również w nieobecności światła inicjować przemian chemicznych prowadzących do powstania cytotoksycznych indywiduów.