skanuj0112 (Kopiowanie)

(9.20)

6 B 10 12 14 16 16 20 22 24

Ryc. 9.54. Stężenie substancji leczniczej w osoczu po podaniu doustnym postaci zwykłej — 1 oraz o przedłużonym dziala-

Skania pożądanego stężenia^oeun™,™ ^ ‘ °-^cl ““Wnej do -trzymującą, będącą SzostĄ SSfSJ'™ <iaikę tego stężenia.    ^{4 ę c,ą} P^owoh uwalnianą dla utrzy-

z Ł™pusS£f,Two”L\^^^    sHadającegó]

trudno rozpuszczalnej jei soli nmh' Pptasowej benzylopenicyliny or ^nzylopenicyliny ^pe^nja *    ^{w st}?sunku 1 :3. SólpZP

bakteriostatycznego, które mimo K,_ni„^S'^{4gnlęcie w or}gamzmie stęż^-potasowej (0,5-l,0 h) zost^urr^o^{8IC2neg0 okresu} Potrwania ~ 5,4 h) przez ok. 24 h. ^ ^{1C prZCZ} P^enlcy¹<nę prokaino®

^dzićT^id^lSs^; Jsśj ’■** »><% wpJ

Jamu), można obliczyć z równania: ^{Wa anm} ( = przedłużonym dri* ~'^T    (9.19)

^w którym:

le«nic^'w^yo_s^_zu^d^_a^akj^^{ezbędna dla} zyskania optymalnego stężenia substa. rlT_o|_Ir^I°^{l08ic2ny okres} póltrwania,

^CS;^W ^ ^któreg0    iądanc stężenie w osoczu.

Z dawką inicjują? Wów^Tpizy^ufr^a¹⁰^⁰^^- ^S'^{ę równ0cześ}"' ziomie dawki normalnie niezbednei    ^{dawkl lnic})^ującej na po*

(A>) zachodzi niebezoieczerict^T^{6 d}° ^uzyskama optymalnego ten poziom (kr^aZ+D_pT_s6S^    Jadące ’

wówczas konieczność zWiejszenfaⁿ? ^{ryc 9}-⁵³)- Zacho uwolnioną z dawki podnzyiuiid Tm , ^da™^h ™^ci^ura^cei (A) o ilo gnięcia optymalnego^,    (A) ■'    «-*. tj- w chwili os-

■uka z przebiegu krzywd D+D TwSe. a*¹" ““Sującej (D,). _Jak stęeme osiąga _się    ™ W. 9.Ś3) optymid

Utrzymując dawkę iniciiiiara /? ^san?™ ^^sie ****■■ kMne jest takie skonstruiwSe SsBci IdS ^dl^Wk‘ POJSdyticzej £>„ nie-?W««$ O, rozpoczynało^ dopSrÓ ^ab? ⁿ™^lmanie *wki pod-

sziiSe„T.°r^s' oppnc °ti„r^,e -• *

wchłaniam, (k.) ,    dla procesów

' 'EPT '^laV

222 Zarys biofarmacji

Ocena postaci leku o przedłużonym działaniu opierać się musi na badaniu iti vivo uzyskiwanego stężenia we krwi lub osoczu jako funkcji czasu w porównaniu do postaci „zwykłej”.

Na rycinie 9.54 przedstawiono stężenie w osoczu po podaniu 160 mg substancji leczniczej w postaci tabletki ,zwykłej” — krzywa (1) oraz po podaniu 3-krotnie większej dawki (480 mg) w postaci tabletki o przedłużonym działaniu — krzywa (2). Jak wynika z wykresu uzyskane stężenie maksymalne nie różni się mimo istotnych różnic w podanych ilościach. Tym samym możemy stwierdzić, że tzw. iloraz stężenia maksymalnego R_c jest równy 1:

Cmaks. (postać o przedłużonym działaniu)

Cmaks. (postać zwykła)

Drugim kryterium oceny postaci leku o przedłużonym działaniu jest tzw. iloraz przedłużenia Ra będący stosunkiem czasu utrzymywania się połowy stężenia maksymalnego substancji leczniczej w osoczu krwi (Aso%):

^ _ Aso% (postać o przedłużopym działaniu)

Aso% (postać zwykła)

Pozanaczyniowe podawanie leków 223