Strona9

119

znaczyć widok modelu, który ma być wstawiony i podać wartość podziałki w pozycji Scalę (domyślna wartość wynosi 1). Program pozwala na wpisanie dowolnej zwiększającej i zmniejszającej wartości podziałki, jednak podając ją, należy pamiętać o wartościach zalecanych przez normy.

W celu łatwego zarządzania widokami na rysunku warto wpisać charakterystyczną nazwę tworzonego rzutu.

Należy również sprawdzić, czy odznaczone są pozycje określające widoczność nazwy i podziałki oraz czy aktywowana jest opcja wyświetlania osi symetrii modelu.

Kolejnym krokiem, po poprawnym skonfigurowaniu wszystkich cech widoku, jest umiejscowienie go na rysunku. Dokonuje się tego przez wybór przy pomocy kursora na obszarze rysunku odpowiedniej pozycji i kliknięcie lewym przyciskiem myszy. Kursor aż do momentu zatwierdzenia lokalizacji posiada zmieniony wygląd. Do standardowego kursora dodawana jest ramka widoku określająca jego rozmiar, co jest pomocne w rozplanowaniu położenia rzutów na obszarze rysunku. Ustawienia widoku można dokonać również w sposób dokładny, podając współrzędne X, Y punktu w układzie prostokątnym. Układ ten jest powiązany z obszarem rysunku i posiada początek w jego lewym dolnym narożniku. Aby podać lokalizację widoku, należy wpisać współrzędne jego środka (położenie kursora) i zaakceptować, naciskając Enter na klawiaturze.

Tworzenie rzutu

Definiowanie rzutu może się odbyć jedynie wtedy, gdy istnieje już co najmniej jeden widok. Rzuty tworzy się, korzystając z funkcji Orthographic View oraz Auxiliary View (odpowiednio ikony oraz '^), znajdujących się w oknie dialogowym Add View. Po zaznaczeniu odpowiedniej ikony należy wybrać z listy lub na obszarze roboczym widok, który będzie podstawą tworzenia kolejnych. Następnie, przesuwając kursorem (o kształcie odpowiadającym tworzonemu widokowi) w kierunkach prostopadłych do rzutu bazowego, należy określić lokalizację nowego składnika rysunku. Rzuty prostokątne tworzone są według wybranej podczas definiowania nowego arkusza metody rzutów europejskich. Od wyboru pozycji zależy, jaki rzut się uzyska, np. wybierając pozycję nowego rzutu, po prawej stronie oryginału otrzymuje się rzut z lewej strony, a wybierając pozycję poniżej rzutu bazowego - rzut z góry.

Tworząc rzut z wykorzystaniem metody Auxiliary View, należy dodatkowo wskazać krawędź lub powierzchnię definiującą kierunek rzutowania, a następnie wybrać miejsce nowego widoku.

Obydwa typy rzutów mogą być podstawą do tworzenia kolejnych widoków

inoilt In