strona (36)

Mięśnie odpowiedzialne za ruch:

a)    m. pośladkowy wielki,

b)    m. dwugłowy uda,

c)    m. półścięgnisty,

d)    m. półbłoniasty.

Ruch w płaszczyźnie strzałkowej.

3. Odwiedzenie.

Symbol w tabeli O.

Mięśnie odpowiedzialne za ruch: a) m. pośladkowy średni.

Ruch w płaszczyźnie czołowej.

4.    Przywiedzenie.

Symbol w tabeli P.

Mięśnie odpowiedzialne za ruch:

a)    m. przywodzicicl wielki,

b)    m. przywodziciel długi,

c)    m. przywodziciel krótki,

d)    m. grzebieniowy (łonowy),

e)    m. smukły.

Ruch w płaszczyźnie czołowej.

5.    Rotacja zewnętrzna.

Symbol w tabeli Rz.

Mięśnie odpowiedzialne za ruch:

a)    m. zasłonowy zewnętrzny,

b)    m. zasłonowy wewnętrzny,

c)    m. bliźniaczy górny,

d)    m. bliźniaczy dolny,

e)    m. gruszkowaty,

f)    m. czworoboczny uda.

Ruch w płaszczyźnie złożonej.

cego, albo podwieszką. Oś kątomierza ustawiona tak jak w badaniu zgięcia. Ramiona przyrządu pomiarowego wymierzone w kierunku tych samych punktów topograficznych ciała. Podczas pomiaru należy kontrolować czy ruch nie jest przez miednicę przenoszony na odcinek lędźwiowy kręgosłupa (ryc. 13). Pozycja wyjściowa — leżąc tyłem. Stabilizacja miednicy najlepiej przez odwiedzenie nie badanej kończyny. Kątomierz w osi strzałkowej stawu, przyłożony do kolca biodrowego przedniego górnego. Ramię ruchome wzdłuż osi długiej uda zorientowane na rzepkę. Ramię nieruchome prostopadle do osi długiej ciała, położone na obu kolcach biodrowych przednich górnych (ryc. 14).

Ryc. 14. Prawidłowo ułożony kątomierz do badania ruchu odwiedzenia w stawie biodrowym prawym. Ramię nieruchome u-sytuowane na kolcach biodrowych przednich górnych prostopadle do osi długiej, głównej ciała. Ramię ruchome „celuje" na rzepkę.

Pozycja wyjściowa — ustawienie kątomierza identyczne jak w badaniu poprzednim. Stabilizacja miednicy taka jak w badaniu poprzednim. Wykonanie tego pomiaru wymaga zgięcia stawów biodrowego i kolanowego kończyny nie badanej do kąta 90° i podwieszenia na podwieszkach.

Pozycja wyjściowa — siad z goleniami zwieszonymi. Stabilizacja uda do podłoża kończyną górną badającego. Oś kątomierza ustawiona w osi strzałkowej, przyłożona do rzepki. Ramię nieruchome ustawione równolegle do płaszczyzny, na której badany siedzi, ruchome skierowane pionowo w dół, wzdłuż osi długiej goleni. Skala kątomierza skierowana w dół. Goleń wykonuje ruch do wewnątrz (ryc. 15 a i b).

36