Warzywnictwo050

W drugim roku uprawy z korzeni buraka wyrastają liście, a następnie pędy kwiatostanowe. Pędy kwiatostanowe są rozgałęzione. Kwiatostanem jest wiecha składająca się z luźnych kłosów. Kwiaty są małe, żółtozielone, zebrane po 2-5 sztuk. Po zaschnięciu sąsiadujących ze sobą kwiatów tworzy się z części ich okwiatu wspólna dla kilku owoców okrywa. W ten sposób powstaje owocostan zwany „kłębkiem”, który jest materiałem siewnym. Burak jest rośliną obcopylną zapylaną najczęściej przez wiatr, ale także przez owady. Samozapylenie kwiatów jest niemożliwe ze względu na ich przedprątność. U buraka występują zarówno „pośpiechy”, jak i „uparciuchy”, to jest rośliny nie kwitnące w drugim roku uprawy. Przyczyną nie zakwitania roślin w drugim roku uprawy jest najczęściej przemarznięcie korzeni podczas przechowywania.

Spośród wszystkich warzyw korzeniowych burak ćwikłowy ma największą skłonność do gromadzenia azotanów.

Cechy odmianowe

Długość okresu wegetacji uprawianych w Polsce odmian buraka wynosi 3-5 miesięcy. Kształt korzeni spichrzowych może być płaski, kulistospłaszczony, kulisty, owalny. Ostatnio wprowadza się do uprawy odmiany o korzeniach cylindrycznych, które dają wyższe plony i są szczególnie poszukiwane przez przemysł przetwórczy, jako łatwiejsze w obróbce i dające mniej odpadów. Im bardziej korzenie buraka są płaskie, tym mniejsza ich część jest zagłębiona w glebie i tym mniejsze wymagania glebowe ma odmiana.

Barwa korzeni może być zależnie od odmiany od amarantowej do ciemno- prawie czamoczerwonej. Pierścienie tworzące korzeń buraka mogą być wyraźnie widoczne, jeśli tkanka przewodząca jest znacznie mniej intensywnie zabarwiona niż tkanka miękiszowa lub prawie nie zaznaczają się, gdy obie tkanki są jednakowo ciemno zabarwione. Duże korzenie są najczęściej mniej intensywnie zabarwione i mają wyrazistsze, jasne pierścienie tkanki przewodzącej.

Intensywność zabarwienia korzenia buraka, jakkolwiek jest cechą odmianową zależy również od warunków środowiska. Ilość betaniny, będącej związkiem cukrowym, wiąże się z ilością węglowodanów, które są nagromadzane w roślinie podczas fotosyntezy, a zużywane przede wszystkim na wzrost rośliny i inne procesy życiowe. Im bardziej warunki środowiska sprzyjają fotosyntezie, a mniej wzrostowi, tym bardziej intensywne jest zabarwienie korzeni.

Smak korzeni buraka zależy od zawartości cukrów i kwasów organicznych, przede wszystkim jabłkowego i szczawiowego. Różnice w zawartości cukrów między odmianami sięgają do 100%. Korzenie niektórych odmian mogą mieć lekko gorzki posmak.

50