Zbiornik ciśnieniowy spawany0

22

Rzeczywisty współczynnik wytrzymałościowy z_ra elementu osłabionego otworem oblicza się ze wzoru

22

z,

Po{D»+grv.-C2)

rz

(12)

gdzie: wielkości k, a, g_m c₂ określone wg punktu 2.1.

Otwory, których średnica jest większa od d_n, wymagają wzmocnienia, o ile osłabienie wywołane tymi otworami nie zostało uwzględnione przy obliczaniu grubości ścianki elementu walcowego lub naddatek grubości ścianki ponad g_a nie stanowi wystarczającego wzmocnienia.

Obliczenie wzmocnienia ścianki osłabionej otworem polega na ustaleniu ilości materiału wzmacniającego, jego rozmieszczeniu wokół otworu oraz takim jego połączeniu ze ścianką wzmacnianą, aby zespół „ścianka-wzmocnienie” tworzył jedną całość pod względem wytrzymałościowym, a naprężenia występowały w granicach dopuszczalnych przy ciśnieniu obliczeniowym elementu walcowego. Przykłady poprawnego wg UDT połączenia pierścienia wzmacniającego oraz króćca elementem walcowym podano na rys. 2.1. Dalsze przykłady podano w pkt 3.3.

U-

"i

Rys. 2.1. Przykłady poprawnego według UDT połączenia pierścienia wzmacniającego (a) i króćca (b)

z elementem walcowym

Ilość materiału wzmacniającego w zależności od ilości materiału wyciętego w otworze ustala się w sposób pośredni za pomocą pól powierzchni przekrojów tych materiałów, a mianowicie poddaje się analizie przekrój płaszczyzną poprowadzoną przez oś elementu walcowego oraz największy wymiar otworu, ograniczony prostokątem wzmocnienia ABCD (por. rys. 2.2). Boki prostokąta wynoszą

AB = CD = 2 d_w

oraz

AD = BC = g_n +2 h,

przy czym za h przyjmuje się mniejszą z wartości 2,5 g_u oraz 2,5 g^^r. Pole powierzchni materiału straconego F_str nie powinno przewyższać powierzchni przekroju materiału wzmacniającego F_wzn„ czyli powinien być spełniony warunek