Zdjecie@

Przepisy PRS zalecąją, aby wydajność poszczególnych sprężarek głównych była możliwie jednakowa. Stąd, stosunkowo częstym rozwiązaniem jest układ, w którym przyjmuje się dwie jednakowo sprężarki o wydąjnośeiaoh P' spełniających warunek .

<S.S)

Zgodnie z treścią Przepisów PRS. należy sprawdzić, ozy w przypadku awarii jednej ze sprężarek głównych wydajność pozostałych nie będzie mniejsza od ilości powietrza koniecznej dla ośmiommutowego ciągłego działania gwizdka. Na ogół zużycie powietrza przez gwizdek ^wynosi;

(5-6)

(5.7)

ypo

(5-8)

P^ = normalne |ra³/h]

gdzie:

i • 1 h - czas pracy sprężarki

Należy zauważyć, że w przypadku stosowania coraz częściej elektrotyfonów, powyższy wymóg staje się nieaktualny.

W celu bieżącego uzupełniania powietrza w zbiornikach rozruchowych wskazane je*» instalowanie dodatkowej sprężarki uzupełniającej. Stosowanie takiej sprężarki me wyu&a z wymagań zawartych w Przepisach PRS, lecz z dobrze pojętej gospodarki energią elektryczną na statku. Wydajność sprężarki uzupełniającej jest na ogół znacznie mniejsza od wydajności sprężarki głównej, stąd też chwilowe obciążenie sieci elektrycznej na statku jest w takim przypadku odpowiednio niższe. Za racjonalne należy również uznać rozwiązanie, w którym sprężarka uzupełniająca będzie pełnić także rolę sprężarki rozruchowej sutku z unieruchomioną siłownią. Odpada Wówczas konieczność instalowania dodatkowych urządzeń rozruchowych. Sprężarkę uzupełniającą traktuje się w danym przypadku jak sprężarkę awaryjną, zasilaną z awaryjnej tablicy rozdzielczej. W praktyce projektowej wydajność sprężarki uzupełniającej stanowi zwykle 25 + 35% wydajności ąwęzarfci głównej.

5.4. ROZRUCH SIŁOWNI

”(...) Na statkach nieograniczonego rejonu żeglugi których silniki główne i pomocnic/c są uruchamiane sprężonym powietrzem, należy przewidzieć urządzenie aaożhwią^oe

40