0007

stracona. W antenie nadawczej część przesyłanej energii odbije się na wejściu anteny i powraca do źródła. W rezultacie w przewodzie zasilającym rozchodzą się jednocześnie dwie fale napięcia lub prądu: fala docelowa i fala powrotna. W wyniku zsumowania się obu fal w przewodzie powstaje tzw. fal stojąca, objawiająca się w ten sposób, iż amplituda napięcia lub prądu wzdłuż przewodu nie jest nie jest stała lecz zmienia się okresowo,

73.    Sprawność anteny - jest to stosunek mocy wypromieniowanej przez antenę do całej mocy wydzielonej przez nią (tzn. mocy wypromieniowanej i mocy strat).

74.    Zysk kierunkowy - Określa zdolność do kierunkowego promieniowania energii elektromagnetycznej przez jedną antenę w porównaniu do anteny izotropowej. Jego wartość podawana jest w dB.

75.    Zysk energetyczny anteny - Określa się podobnie jak zysk kierunkowy z tym, że uwzględnia się straty anteny, przy założeniu bezstrataości anteny wzorcową. Zysk energetyczny typowych anten jest na poziomie kilku, kilkunastokrotnym. Natomiast zespoły anten mogą osiągać zysk kilkudziesięciokrotny.

76.    Polaryzacja anten - Gdy dipol jest ustawiony poziomo, mówi się, że jest mi spolaryzowany poziomo, gdy zaś jest ustawiony pionowo - że jest spolaryzowany pionowo. Sposób ustawienia dipolowej anteny odbiorczej jest ściśle uzależniony od ustawienia anteny nadawczej i powinien być

77.    TTTpol - najprostszą anteną stosowaną w technice UKF jest tzw. dipol pólfalowy prosty. Jest on zbudowany z pręta metalowego o długości wynoszącej połowę długości fali stacji, którą za pomocą tej anteny zamierzamy odbierać. Ta długość fali nazywana jest falą rezonansową anteny, zaś odpowiadająca jej częstotliwość - nazywana jest częstotliwością rezonansową W środku dipol przecięty jest na dwie równe części, rozsunięte o kilka centymetrów. W miejscu tym przyłącza się przewody linii zasilającej. Nazwa dipol oznaczą że jest to urządzenie elektryczne o dwóch symetrycznych biegunach elektrycznych. Ten typ anteny został po raz pierwszy użyty przez słynnego uczonego Hertza w 1880 roku. Wszystkie inne urządzenia antenowe stanowią różnorodne odmiany i kombinacje dipota półfalowego.

78.    Anteny kierunkowe - Anteny typu Yagi są najpowszechniej stosowanymi kierunkowymi antenami przeznaczonymi do odbioru stacji odległej o kilkanaście do kilkudziesięciu kilometrów. W antenach typu Yagi rozmieszczenie poszczególnych między sobą oraz ich długość mają decydujący wpływ na właściwości kierunkowe anteny oraz na oporność wejściową anteny. Im antena ma więcej direktorów, tym większy jest jej kierunkowy zysk energetyczny. Stosowane są anteny od 3 do kilkunastu elementów. Dla specjalnych warunków stosuje się podwójne lub nawet większe zespoły anten typu Y agi.

79.    Anteny odbiorcze - Antena z reflektorem kątowym, Antena synfazowa z reflektorem płaskim, Anteny wzdłużne direktorowe typu "X" Bierny dipol będzie miał długość mniejszą od długości dipola czynnego, wówczas taki układ również będzie miał wyraźne właściwości kierunkowe, jednak kierunek maksymalnego promieniowania będzie odwrotny niż przy reflektorze. W takim układzie bierny element anteny nosi nazwę direktor.