075

4. STEREOMETRIA POWIERZCHNI OBROBIONEJ

Jakość warstwy wierzchniej przedmiotu obrobionego charakteryzowana jest przez jej własności fizyczne i własności stereometryczne.^Do jednoznacznej oceny stanu warstwy wierzchniej służy tzw. podstawowa charakterystyka warstwy wierzchniej, do której zaliczymy [4*8] ;

a)    chropowatość powierzchni,

b)    udział nośny profilu,

c)    obraz (fotografię) powierzchni obrobionej,

d)    zgład metalograficzny warstwy wierzchniej,

e)    rozkład twardości warstwy wierzchniej od powierzchni obrobionej do materiału nieodkształconego w obróbce,

f)    naprężenia wynikowe od powierzchni obrobionej wgłąb warstwy wierzchniej Własności stereometryczne powierzchni obrobionej określone są przezi

a)    nierówności powierzchni, do których zalicza się [4.2]:

-    chropowatość powierzchni,    j

-    falistość powierzchni,

b)    strukturę stereometryczną powierzchni utworzoną przez

-    ślady obróbkowe wynikające z odwzorowania stereometrycznego - kinematycznego ostrza w materiale,

-    uszkodzenia powierzchni (rysy, pęknięcia) powstające w procesie ob

róbki ..

'O

4 • 1. -CHROPOWATOŚĆ I NOŚNOŚĆ POWIERZCHNI

Chropowatość powierzchni jest to zbiór nierówności powierzchni rzeczywistej, umownie określanych jako odchyłki profilu zmierzonego od linii odniesienia w granicach odcinka, na którym nie uwzględnia, się odchyłek kształtu i falistości [4.6].

Do oceny chropowatości, powierzchni służą wg PN-75/M-04251 następujące parametry:

R_a - średnie arytmetyczne odchylenie profilu od linii średniej,

R_a - wysokość chropowatości według dziesięciu punktów profilu, ^f !L_ay - największa wysokość chropowatości.