150320111835

4 PN-ISO 4302:1998

Dźwignice - Wyznaczanie obciążenia wiatrem

.1 Zakres normy

Niniejsza norma międzynarodowa dotyczy obciążenia wiatrem dźwignic.

W normie podano uproszczoną metodę obliczeń przy założeniach, że wiatr wieje poziomo z dowolnego kierunku, ze stałą prędkością i że następuje statyczna odpowiedź konstrukcji na działające na nią obciążenia. Metoda obliczeń zawiera wielkości nadmiarowe, uwzględniające wpływy porywów (gwałtowne zmiany prędkości wiatru) i dynamiczną odpowiedź konstrukcji dźwignicy.

Dokładna metoda obliczania obciążeń powstających na skutek dynamicznej odpowiedzi dźwignicy i od obciążeń wywołanych porywami wiatru będzie podana w oddzielnym dokumencie.

2    Ciśnienie wiatru

Ciśnienie dynamiczne wiatru p jest wyrażone wzorem p=*KvJ w którym

K jest współczynnikiem zależnym od gęstości powietrza, który dla celów obliczeniowych przyjmuje się za wartość stałą;

v_B jest prędkością wiatru, przyjętą jako podstawa obliczeń.

W jednostkach Sl¹⁾. gdy p jest wyrażone w kilopaskalach (kPa) a v₅ w metrach na sekundę (m/s):

p -0,613 scio-³ v²

3    Stany obciążenia wiatrem

Przy obliczeniach wiatrem dźwignic uwzględnia się dwa następujące stany obciążenia.

3.1 Obciążenie wiatrem dźwignic w stanie roboczym

Jest to największe obciążenie wiatrem, które działa na dźwignicę w czasie jej pracy i na które została zaprojektowana. Przyjmuje się, że obciążenie wiatrem działa z najmniej korzystnego kierunku w połączeniu z innymi obciążeniami roboczymi. Prędkości wiatru stanu roboczego i odpowiadające mu ciśnienia podano w tablicy 1. Jeśli wytwórca dźwignicy przyjął inne niż w tablicy 1 wartości obciążenia wiatrem dźwignic w stanie roboczym, to wartość ta powinna być podana w instrukcji eksploatacji dźwignicy.

3.1.1 Działanie wiatru na podnoszony ładunek

Działanie wiatru na podnoszony ładunek należy uwzględnić we wszystkich dźwignicach, a sposób tego działania powinien być szczegółowo opisany. Działanie wiatru na ładunek należy realizować:

a)    zmniejszając ładunek nominalny w zależności od prędkośd wiatru, powierzchni ładunku i jego kształtu;

b)    zmniejszając prędkość wiatru stanu roboczego -w przypadku ładunków, których powierzchnia przekracza ustalone wymiary;

c)    obliczając siłę wiatrów działających na ładunki podnoszone w zależności od ich wielkości i kształtu. Siłę wiatru działającą na ładunek, jako wartość minimalną, określa się w sposób podany poniżej:

Dźwignice typu a) według tablicy 1

/ = 0,015 mg kN

Dźwignice typu b) według tablicy 1 / = 0,03 mg kN

Dźwignice typu c) według tablicy 1 / = 0,06 mg kN w których

/ jest siłą powstałą z działania wiatru na podnoszony ładunek, w kiloniutonach;

m jest masą ładunku podnoszonego, w tonach; g jest przyspieszeniem ziemskim, równym 10 m/s².

W przypadku gdy dźwignica zaprojektowana jest tylko do podnoszenia ładunków o określonych wymiarach i kształcie, to siłę wiatru działającego na ładunek podnoszony należy obliczyć dla właściwych wymiarów i kształtów.

^ł> Kartę konwersji obejmującą v, w knots, mile/h, i m/s oraz p w Ibf/ft² Pa I kgf/rn* podano w załącznlku^N,). *** Odsyłacz krajowy: Jednostki knots. mile/h, ibf/ft² i kgf/m¹ w Polsce są Jednostkami nielegalnymi.