201106024071

nie mieć żadnych objawów. Pacjenci objawowi skarżą się na dyskomfort okolic, krocza, bóle jąder, pachwin, niekiedy dysurię. Nie gorączkują.

Leczenie zgodne z antybiogramem posiewu moczu, dodatkowo wspomagane niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym. Mimo ustąpienia objawów, leczenie powinno trwać do 6 tygodni.

Przewlekły zespół bólowy miednicy (do niedawna zwany przewlekłym, nie-bakteryjnym zapaleniem stercza) charakteryzuje się objawami trwającymi co najmniej od 3 miesięcy. Są to bóle okolicy krzyżowej, krocza, spojenia łonowego, ujścia zewnętrznego cewki moczowej, dysuria, osłabiony strumień moczu, niekiedy z zaburzeniami wzwodu i wytrysku. W diagnostyce stosuje się test badania moczu (posiew + badanie ogólne) przed i po intensywnym masażu stercza. Wzrost ilościowy uropatogennych szczepów bakterii i leukocytów w moczu po masażu w porównaniu z próbką przed masażem świadczy o przewlekłym (bakteryjnym) ZGK. Jeżeli dotyczy samych leukocytów, mamy do czynienia z przewlekłym zespołem bólowym miednicy o charakterze stanu zapalnego. Jeżeli w badaniu nie ma leukocytów ani bakterii, o przewlekłym zespole bólowym miednicy bez stanu zapalnego. Bez względu na wynik posiewu moczu preferuje się rozpoczęcie leczenia antybiotykami lub fluorochinolonaroi trwającego co najmniej 4—6 tygodni. W razie braku poprawy można włączyć leki alfa-adreneigiczne, finasteryd. benzodiazepiny, leki roślinne. Stosuje się także masaż stercza, termoterapię, a w wybranych przypadkach nawet psychoterapię.

Bezobjawowe ZGK rozpoznajemy u mężczyzn na podstawie biopsji stercza (diagnostyka podwyższonego PSA) lub w trakcie diagnostyki męskiej niepłodności (wzrost liczby leukocytów w moczu i morfologii nasienia). Leczenie tej grupy chorych wzbudza najwięcej kontrowersji. Większość autorów skłania się do przyjęcia postawy wyczekującej.

10.11. Zapalenie cewki moczowej

10.11.1. Etiologia

Zapalenie cewki moczowej (ureihritis) może być następstwem stosunku płciowego. Autoinfekcja cewki moczowej może zostać wywołana na drodze zstępującej z górnych dróg moczowych, z pochwy, jelita grubego lub na drodze krwiopochodnej. Przyczynami zakażenia mogą być także: zwężenie cewki moczowej, szczególnie ujścia zewnętrznego, uchyłek cewki, ciało obce. Najczęściej jednak, oprócz kontaktu seksualnego, przyczynami zakażenia są cewnikowanie pęcherza moczowego lub wziernikowanie dolnych dróg moczowych. Jeżeli pojawia się wyciek z cewki moczowej, to przyczyną na ogół jest dwoinka rzcżączki.

Infekcję cewki mogą także wywoływać Chlumydiu, rzęsistek pochwowy, drożdże (Candida).