233

233

k. Torunia. Drewniane systemy konstrukcyjne dostosowane są do lekkiej obudowy z płyt warstwowych lub blach trapezowych.

Istotnym elementem projektowania dachowych konstrukcji inżynierskich jest projektowanie ich stężeń. Szczegóły dotyczące obliczania stężeń podane są w normie PN-81/B-03150.02. Sposób ich doboru i rozmieszczenia jest analogiczny jak dla konstrukcji dachów stalowych (patrz pkt 3.3.2 niniejszego skryptu).

3.3. DACHY STALOWE

Dachy stalowe ze względu na swą lekkość znajdują zastosowanie przy przekryciach o dużych rozpiętościach tak w budownictwie ogólnym, jak i przemysłowym, poczynając od wiązarów dachowych w budownictwie mieszkaniowym poprzez lekkie przekrycia hal, wiat i hangarów o różnorodnych rozwiązaniach konstrukcyjnych i formach geometrycznych (rys. 3.33).

Konstrukcja nośna dachów stalowych wykonana jest najczęściej w formie stalowych dźwigarów kratowych lub pełnościennych (rys. 3.34, tabl. 3.1) tworzących wiązary płaskie lub ramy, w których dźwigar zwany jest również ryglem (rys. 3.35). Na ryglach opiera się płatwie, które wraz z przekryciem tworzą dach dźwigarowo-płatwiowy. W przypadku zastosowania sztywnych płyt przekrycia (np. żelbetowe płyty żebrowe lub panwiowe) opartych bezpośrednio na wiązarach otrzymujemy dach bezpłatwiowy. Bardziej złożonymi formami dachów stalowych są przekrycia strukturalne (przestrzenne skratowanie rys. 3.33b), tarczo wnice (rys. 3.3 3c) oraz przekrycia na linach i cięgnach (rys. 3.33e, f).

Materiałem, z którego wykonuje się większość konstrukcji stalowych jest niskowęglowa stal konstrukcyjna zwykłej jakości. Z niej wytwarzane są kształtowniki, blachy i rury, które łączy się między sobą stosując najczęściej połączenia spawane, zgrzewane lub na śruby i nity. Każde z tych połączeń posiada pewne wady i zalety, które decydują o zastosowaniu w danym złączu (węźle) konkretnego rozwiązania konstrukcyjnego przekrycia dachowego.

Elementy stalowe dostarczane są na plac budowy w formie gotowych elementów (np. dźwigar, słup) lub zespołów konstrukcji przygotowanych przez wytwórnię; odpowiednio oznakowane, zgodnie z dostarczoną specyfikacją montażową, i zabezpieczone powłoką antykorozyjną (farbą miniową) z wyjątkiem miejsc i styków przewidzianych do spawania na budowie. Pozostałe powłoki malarskie wykonywane są po całkowitym „złożeniu” konstrukcji.