246 tif

246

3.4. DACHY ŻELBETOWE

Dachy żelbetowe mogą być wykonywane jako konstrukcje monolityczne lub prefabrykowane (rys. 3.44). Zaletami żelbetowych dachów monolitycznych są: duża ognioodporność, możliwość dostosowania do każdego zaprojektowanego kszałtu oraz duża sztywność przestrzenna; wadami zaś: duży ciężar, konieczność stosowania drewna na deskowania, długi okres dojrzewania betonu. Konstrukcja jest najczęściej płytow^ro-belkowa i analogiczna do konstrukcji stropów płytowo-belkowych (pkt 1.6.1). Żelbetowe dachy monolityczne wymagają starannego dylatowania ze względu na intensywne oddziaływanie zmian temperatur na ustroje dachowe oraz skurcz betonu. Stosowne rozwiązania techniczne w tym zakresie są analogiczne jak w przypadku stropodachów pełnych (pkt 2.7).

Rys. 3.44. Przykład dachu żelbetowego o konstrukcji monolitycznej: a) belkowy, b) powłokowy

Monolityczne dachy żelbetowe eliminują tylko drewno konstrukcyjne z więźby dachowej. Dalszym postępem w kierunku niemal całkowitego usunięcia drewna z konstrukcji dachowej są dachy prefabrykowane. Z punktu widzenia wielkości elementów możemy je podzielić na:

a)    dachy prefabrykowane z elementów małowymiarowych o ciężarze pojedynczego elementu nie przekraczającym 300 kG,

b)    dachy prefabrykowane z elementów wielkowymiarowych.

O ile pierwsze z nich mogą być montowane ręcznie lub przy użyciu lekkich podnośników, o tyle drugie wymagają zastosowania budowlanych żurawi montażowych. Montaż dachów z elementów prefabrykowanych jest obecnie najpowszechniej stosowaną technologią wykonywania dachów żelbetowych.