205 tif

205

Ze względu na sortyment drewna wykorzystywanego do tego typu konstrukcji (bale, krawędziaki) oraz typowe złącza ciesielskie, tj. różnego rodzaju wręby przenoszące obciążenia, ale i ograniczające przekrój danego elementu, przyjęło się określenie konstrukcje ciesielskie. Ustroje te w formie pierwotnej wznoszone były bez jakichkolwiek obliczeń statycznych, tworząc masywne, trwałe konstrukcje, jednak bardzo nieekonomiczne.

W miarę rozwoju wiedzy inżnierskiej i konieczności racjonalnego projektowania konstrukcji powstały konstrukcje inżynierskie, tj. kraty (dźwigary kratowe), łuki, ramy i inne układy ustrojów nośnych.

Doboru drewna na konstrukcje ciesielskie dokonujemy w oparciu o klasy jakości tarcicy ogólnego przeznaczenia, przyjmując sosnę lub świerk klasy III lub IV. Natomiast na konstrukcje inżynierskie dobieramy tarcicę konstrukcyjną sortowaną wytrzymałościowo następujących klas jakości: K 39, K 33, K 27, K 21 (cyfry w oznaczeniach klasy oznaczają minimalną wytrzymałość charakterystyczną drewna na zginanie wyrażoną w MPa).

Jak już wyżej wspomniano elementy konstrukcyjne wykonujemy z drewna iglastego, najlepiej sosnowego lub świerkowego, natomiast drobne elementy konstrukcyjne w postaci wkładek, kołków itp. z drewna twardego: dębowego, akacjowego lub innego o podobnych właściwościach. Wilgotność drewna iglastego nie powinna przekraczać 20% dla konstrukcji chronionych przed zawilgoceniem, a 23% dla konstrukcji na otwartym powietrzu. Wilgotność drewna liściastego nie powinna przekraczać 15%.

W konstrukcjach inżynierskich oprócz drewna litego czy klejonego stosuje się również materiały drewnopochodne. Na elementy dachowe stosuje się sklejkę z drewna liściastego o grubości co najmniej 5 mm. Ponadto używa się płyt pilśniowych twardych i bardzo twardych grubości 3,2 -h 5,0 mm oraz płyt wiórowych płasko prasowanych zwykłych.

Drewno na konstrukcję dachu musi być zabezpieczone przed korozją biologiczną. Ponieważ często istnieje możliwość zagospodarowania poddasza, użyte do tego celu preparaty muszą być bezwonne i o bardzo niskim stopniu toksyczności. Wszystkie części i elementy z drewna stykające się z elementami z innych materiałów, np. chłonących wilgoć lub tzw. zimnych powinny być zabezpieczone przed bezpośrednim wchłanianiem wilgoci lub jej wykraplaniem za pomocą izolacji przeciwwilgociowej. W uzasadnionych przypadkach stosuje się środki i materiały do zabezpieczenia przed ogniem lub korozją chemiczną.