3

J»Va na przykład definic|i

Ich performance oa kobiecie prowadzą fo

l tkcepummuMO'*** okazuje się, że dyskurs, performerki. Okazuje s

Podsumujmy: jak wic komunikacji za pomoc* o kontaktu i wymiany) ast z celową komunikat tej sytuacji.

Ponieważ przedmiot interesuje nas przede v.

Patrzymy na dyskurs wania się w sytuacjac masowych - prasie, rad Charakterystyczne < alnymi, definicja języka wać dyskursy w mediac ale także języka komu komunikatu w mediac wszelkich dyskursów v jednak na badaniu dysV

• dyskurs jako interakcja między jednostkami, grupami lub między jednostką i grup} („włączyłem się w toczący się w sieci dyskurs na temat partnerstwa w malżefi stwie"); dyskusja, dysputa, wymiana opinii:

/ tutaj pojawia się zasadniczy problem: czy można zwyciężyć demagogię Leppera, \ychodzi<, z nim w morąlistyczny dyskurs? Wydaje się, że oczyszczenie sytuacji w Polsce koniecznie wymaga przywrócenia uczciwości, sprawiedliwości i praworządności w dziataniu polityków i urzędników państwa na v/szystkich jego szczeblach\

Telewizja miała uczyć i bawić, dawać rozrywkę i informować o tym, co się dzieje na świecie. Miała przeprowadzać dyskurs i promować kulturę, aby formować zdrowe społeczeństwo obyv/a telskie - stąd postulat wolności mediów³.

... nie ma merytorycznej przedwyborczej debaty na temat Gdyni - jej problemów oraz szans i zagrożeń, przed którymi stoi moje miasto. Taki dyskurs zamieniono na medialny szum informacyjny, ciąg niekończących się happeningów, zabaw i festynów, które - choć przynoszą ra dość mieszkańcom Gdyni - nie dają odpowiedzi na podstawowe pytania dotyczące przyszłości Gdyni^{1 2 3 4}.

•    dyskurs jako sposób użycia języka charakterystyczny dla określonej sytuacji społecznej (dyskurs wizyty u lekarza, dyskurs lekcji w szkole, dyskurs kazania kościelnego, dyskurs podania urzędowego);

•    dyskurs jako zespól wartości, koncepcji, poglądów na jakiś temat wraz z charakterystycznym sposobem ich wyrażania (dyskurs współczesnego globalizmu):

A imię jej lej glątv/y; dominujący dyskurs medialny. Myślę, że wszyscy intuicyjnie czujemy, jakie są jego granice: opiniotwórcza prasa, telewizja, radio, prasa wysokonakładowa. Dyskurs.

nie trudno odpowiedzieć. Dzieje się tak, ponieważ ustala on pewien wzór dla całej społecznej komunikacji, decyduje o tym, co wolno, a czego nie wolno powiedzieć publicznie, co jest pra wa

sugeruje, że nie ma innego świata i innych sposobów jego opisywania niż te, które mogą się w nim pomieścić³.

Dyskurs może być zatem rozumiany jako sposób wyrażania opinii, przekazywania i negocjowania znaczeń, działania społecznego ludzi - za pomocą języka i/lub innych środków. (Możemy, na przykład, mówić o dyskursie obrazów, przedmiotów materialnych, zachowań itp.).

Różne aspekty i różne sposoby rozumienia dyskursu w praktyce społecznej mogą się łączyć, krzyżować, przenikać. Ta różnorodność w rozumieniu pojęcia dyskursu prowadzi do tego, że ma ono nieostre granice, jest wieloznaczne, bywa nadużywane, stosowane w sposób niezrozumiały lub na kilka sposobów naraz, jak pisze wikipedysta: „dyskurs dołącza do kategorii takich, jak kultura czy język i za każdym razem musi być zdefiniowany od nowa zgodnie z celami, ku jakim chcemy go użyć”⁵.

1

'.Fakt*, 20.03.2004,12.

2

   Blog: creatio ex nihilo, http-.//blog.tenbit.p!/kleryk

3

   Fragment listu otwartego: www.arciszewska.pl/zobaczpub7.html    _____

4

‘ K. Dunin: Normalka, www.opoka.org.pl    ---^pzień Matki - Cale

5

Dyskurs w naukach społecznych, pl.wikipedia.org/wiki/Dyskurs