Badania twardo�ci
1

I

c. Metoda Vickersa. Z>/v]    .

Opisane popriednio metody Brinella i Rockwella mają szereg niedogodności, np.:

1)    metoda Brinella nadaje się do materiałów niezbyt twardych,

2)    porównywanie wyników przy metodzie Brinella jest obarczone błędem (niecałkowite zachowanie prawa podobieństwa),

3)    porównywanie poszczególnych skal Rockwella jest bardzo przybliżone (tablice porównawcze są różne dla różnych materiałów).

Wymienione niedogodności spowodowały konieczność stworzenia nowej metody. Opracowali ją Smith i Sandland w roku 1925. Nazwę swą otrzy-

mała metoda od firmy Vickers, która rozpoczęła produkcję twardościo-

mierey do pomiarów wg tej metody^_

ickersa polega na obciążeniu czworobocznego ostrosłupa dia-

go o kącie wierzchołkowym 135°. W zależności od wartości ob-nzróżnia się trzy zakresy skali Vickersa:

dtwardość ^ł) (microhardness, microduretś Mikrokartę) dla ob-3o 200 O.

irdość pod małymi obciążeniami^ł) (loto-load hardness, duretł a charges riduites, KleińLasthdrte) dla obciążeń od 200 do 4000 G (niektórzy rozszerzają ten zakres do 3 kG [26]

~    __ kG.-

jęto na ogćł, że przy pomiarze twardości metodą Brinella dopuszcza się średnie d równe od 0,25 D do 0,5 D, tj. średnio 0,375 D. Podstawiając d/D ” 0,375 do wzoru (260) otrzymamy

♦

czyli

sin 9/2 - d/D - 0,375 • 9-44°

Z rys. 443 wynika, że kąt pomiędzy stycznymi

a - 180°-9 = 18.0°-44° - 138°    (282)

') Zob. rozdz. Xir, pkt 7.

*> Tego zakresu skali Yickarsa nie opisano w niniejszej pracy, gdyż do zapoznania się z nim wystarczą Czytelnikowi wiadomości zawarte w niniejszym rozdziale o ras w rozdz. XII, pkt 7.    ■.