CCF20090831176

328    Rozum obserwujący ■_

'właściwym¹. Ciężar właściwy jako byt prosty, podobnie jak określoność liczby (jedyne określenie do którego jest on zdolny}, może być przedmiotem obserwacji, a właściwie może być znaleziony przez porównanie różnych obserwacji. W ten sposób wydaje się oń stanowić jedną ze stron prawa. Kształt, barwa, twardość, wytrzymałość i niezliczone mnóstwo innych właściwości stanowiłyby, razem, wzięte, stronę [drugą,] zewnętrzną i wyrażałyby określoność strony wewnętrznej, liczbę, tak że jedna strona miałaby swój odpowiednik w drugiej.

Wobec tego jednak, że liegatywność ² nic jest tu ujmowana jako ruch procesu, lecz jako jedność uspokojona ³, czyli jako prosty byt dla siebie, wydaje się ona raczej tym, dzięki czemu rzecz przeciwstawia się procesowi i utrzymuje się w sobie w stanic obojętności w stosunku do procesu, A ponieważ ten prosty byt dla siebie jest spokojną obojętnością w stosunku do tego, co inne, ciężar właściwy występuje tylko jako jedna Z właściwości obok innych, a tym samym zanika wszelki związek konieczny między nim a tą wielością cech, czyli wszelka prawidłowość.

Ciężar właściwy jako taka prosta strona wewnętrzna nie zawiera w samym sobie różnicy, albo inaczej: zawiera w samym sobie tylko różnicę nieistotną; albowiem własna jego czysta prosta mezhżomU jest zniesieniem wszelkiego zróżnicowania istotnego. Zawarta w nim różnica nieistotną wielkość (Grosse) —• musiałaby wiec mieć swój odpowiednik, czyli swoje „inne", w stronie drugiej, mianowicie w wielości cech, ponieważ dopiero dzięki temu różnica ta jest w ogóle różnicą. Jeśli wielość ta sama zostaje zespolona w prostą niezłożo-ność przeciwieństwa i określona, powiedzmy, jako kohezja, tak iż staje się bytem dla siebie w innobycie, tak jak ciężar właściwy jest czystym bytem dla siebie, to kohezja okaże się, po pierwsze, założoną w pojęciu czystą 2H określonością, przeciwstawną poprzedniej określo-ności *, a sposób ustanawiania praw będzie tu taki sam, jaki widzieliśmy przedtem przy omawianiu stosunku wrażliwości do pobudliwości.

Po drugie: kohezja jako pojęcie bytu dla siebie w innobycie jest tylko abstrakcją tej strony, która jest po przeciwnej stronie ciężaru właściwego, i jako taka nie posiada egzystencji. Byt sam dla siebie w innobycie jest bowiem procesem, w którym czynnik nieorganiczny miałby wyrazić swój byt dla siebie jako samozachowanie się (Selbsterkaltung) chroniące go przed tym, by nie wypadł z procesu jako jeden z jego produktów. Takie jednak samozachowanie się jest przeciwne jego naturze**, która nie posiada w' sobie samej celu czy ogólności. Proces tego czynnika polega raczej' tylko na określonym sposobie zachowania się (Verkalten) wtedy, gdy jego byt dla siebie, jego ciężar właściwy zostaje zniesiony.

Ale sam ten określony sposób zachowania się czynnika nieorganicznego, na którym miałaby polegać jego kohezja w jej prawdziwym pojęciu i określona wielkość

* Przeciwstawną ciężarowi właściwemu.

** Tj. naturze czynnika nieorganicznego.

23*

1

Ciężar właściwy to ten czynnik, dzięki któremu materia się indywidualizuje i przeciwstawia ogólnej materii {ogólnej sile ciężkości) jako specyficzny byt w sobie.

2

Neg&lywnoścdą jest tu ciężar właściwy, który wyodrębnia się 7. materii ogólnej.

3

Znajdujemy się bowiem w stronie wewnętrznej strony zewnętrznej, a nie w stronie wewnętrznej strony wewnętrznej, która jest procesem.