CCI20110114007

8

Przedstawiając występujące siły w postaci wektorów i rozkładając je na składowe poziome i pionowe otrzymamy siły N_H i T_H . Ze względu na symetrię rozpatrujemy siły w odniesieniu do jednego walca. Rzutując obie siły N i T na oś pokrywającą się z kierunkiem ruchu metalu otrzymamy:

(19)

(20)

N_h = N • sina

T_h = T • cosa

Rys.4. Siły przyłożone do metalu: a - w chwili chwytu, b - przy ustalonym procesie walcowania.

Siła T_h jest siłą wciągającą a siła N_H odpychającą przeciwdziałającą uchwyceniu metalu przez walce. Kąt a utworzony między promieniem przechodzącym przez punkt A w którym nastąpiło pierwsze zetknięcie walcowanego materiału z walcem, a prostą pionową łączącą środki obu walców nazywamy kątem chwytu.

Warunkiem chwytu metalu przez walce jest, aby składowa pozioma siły T była większa od składowej poziomej siły N, czyli:

T • cosa > N • sina    (21)

Ponieważ siłę tarcia T można wyznaczyć ze wzoru:

T = p • N = tgp • N    (22)

gdzie:    p - współczynnik tarcia walcowanego materiału o powierzchnię walców

O = tgp) p - kąt tarcia,

więc nierówność (21) przybierze postać:

p • N • cosa > N • sina

czyli

(24)

(24a)

tgp > tga

lub inaczej

p > a