image 20 (2)

Dźwięczą dziryty, bijąc o szyszaki,

Jęczą rażeni od mieczowych ciosów,

Kurczą się kłęby posiekanych ciał I chrzęści zbroja.

Na tarczach naszych błyszczą różne godła, Co mają znaczyć różne uwielbienia. Ciskamy w siebie kamieniami obelg I opluwamy jadowitą śliną.

W tej rozszalałej walce upojeni Zapachem mięsa i zapachem krwi Nie widzim zgoła swego przeciwnika, Bowiem przyłbicę zatrzasnął na twarz.

Cały dzień trupy walą się dokoła,

Cały dzień trwa to nasze szamotanie, Prychają konie, sapią tłumy ludzi,

W podrygach setki rozszarpanych ciał Jak na kamiennym reliefie.

A skoro dzień nasz utrudzi siię w boju I noc nastanie —

Idziemy spocząć w zacisznych namiotach,

I ja, i mój przeciwnik niepołomny.

A idziem smutni, cisi, zadumani Nad owej walki przeraźliwą sprawą,

Którą toczymy snadź przez całe życie

0    jakąś świętą i szlachetną rzecz.

W takiej to chwili, gdy nas smutek chwyta, A cisza gasi rozognione zmysły,

Nagle stajemy w drodze do namiotów,

1    ja, i krwawy ten przeciwnik mój,

I położywszy ręce na wezbranym Sercu —

Czujemy obaj nagle, równocześnie,

Że to o jedną i tę samą rzecz Walczymy z sobą tak przez całe życie.

0    tę jedyną, nie nazwaną, świętą Rzecz.

1    tak stoimy w drodze, osłupiali,

Z ręką na sercu, wielcy, nieruchomi:

Ja w mojej stronie, a on w swojej stronie (Gdy reszta wojska posnęła znużona), Stoimy obaj, jako z oczu Boga Na świat z wysokich niebios wypłakane — Dwie wielkie, czyste i niepokalane,

I nic o sobie wzajem nie wiedzące,

Żywe, gorące Łzy.

54