Image53 (3)

jo HU omae - nieformalne, używane raczej przez mężczyzn

Trzecia osoba nie charakteryzuje się takim rozróżnieniem grzecznościowym, jak pierwsza i druga:

W. karę - on 'iftliz. kanojo — ona

Liczbę mnogą tworzymy poprzez dodanie tachi, rzadziej ra do zaimka.

Zaimki miejsca

Szczególną rolę przy wskazywaniu miejsca pełni perspektywa nadawcy i odbiorcy. W języku japońskim istnieje rozróżnienie na lutuj mówiącego i tutaj słuchającego:

Cl CL koko - tutaj (z perspektywy nadawcy)

't Cl soko - tutaj (z perspektywy odbiorcy, tam, obok ciebie)

Z1 asoko - tam

Zaimki wskazujące

Zaimki wskazujące dzielimy na wskazujące pośrednie (np. ten list) i wskazujące bezpośrednie (np.: To jest

stół.) Podobnie jak w przypadku zaimków miejsca, ważna jest perspektywa nadawcy i odbiorcy.

Zaimki wskazujące pośrednie (niesamodzielne) :

ZL CD kono - ten, ta, to (perspektywa nadawcy) CD sono - ten, ta, to (perspektywa odbiorcy) #5 CO ano - tamten, tamta, tamto.

Zaimki wskazujące bezpośrednie (samodzielne):

ZZ frl korę - to (perspektywa nadawcy)

'tłl sore - to (perspektywa odbiorcy)

<fo jT are - tamto

Zaimki pytające

(SI nan / nani - co? li dare - kto?

V 'O itsu - kiedy? i:' T. doko- gdzie?

W pytaniach o ilość czegoś musimy uwzględnić klasyfikator używany podczas podawania ilości danej rzeczy:

C' < o ikutsu - ile?

k' < b ikura - ile? (przy pytaniu o cenę)

nanmai - ile? (przy pytaniu o przedmioty płaskie, jak np. kartki papieru)

("IA nannin - ilu? (ludzi), itd.

- 107-