IMG48

Aktywność Społeczna

Dotyczy zachowań i umiejętności dziecka w zakresie kontaktowania się i porozumiewania z rówieśnikami. Należą do nich: umiejętność komunikowania się, zadawania pytań, zdobywania informacji, zapraszania dzieci do wspólnej zabawy, wyrażania siebie i bycia rozumianym przez innych. Uwzględnić tu można zachowania wspólnotowe związane z okazywaniem wsparcia i pomocy, a także zachowania świadczące o swobodnej ekspresji własnych uczuć.

Trzeba pamiętać, że wytrzymałość i odporność dzieci zależy od ich stanu zdrowia i stanu psychofizycznego. Jeżeli dziecko często choruje, bywa bierne, apatyczne, skarży się na hałas i przejawia inne zachowania świadczące o niskiej odporności fizycznej, to może mieć trudności z tolerowaniem warunków zewnętrznych typowych dla większości szkół. Podobny problem dotyczyć może dzieci o dużej wrażliwości emocjonalnej. Szczególnie w takim przypadku w przejściowym okresie wprowadzania reformy, rodzice powinni się zapoznać z warunkami szkoły i ze sposobem dostosowania środowiska do potrzeb dzieci.

W przeszłości szkoła jako środowisko nauki dla małych dzieci często była charakteryzowana jako miejsce o dość sztywnej strukturze, które wymagało dużej cierpliwości i przewidywania skutków własnego zachowania. Dzieci musiały nauczyć się czekać na przerwę, zgłosić się zanim wolno było im zapytać, pamiętać o przyniesieniu do szkoły potrzebnych rzeczy. Pomimo przewidywanych zmian w szkołach stosownie do Rozporządzenia w sprawie podstauy programowej¹, jeżeli dziecko często zmienia rodzaj zajęcia, bardzo krótko koncentruje uwagę, nie słucha, nie potrafi zorganizować sobie zabawy, jest chaotyczne, nie kończy zadań i samowolnie wychodzi, przerywa nauczycielce, kiedy czegoś chce, to nauka w pierwszej klasie może być dla niego trudna.

Wybór metod

Metoda jako narzędzie diagnozy, to konkretny przykład, realizacja wyborów w obszarze diagnozowania, dokonanych ze względu na praktyczny problem np. ocenę przygotowania dzieci do nauki w szkole. Narzędzia, w tym arkusze obserwacyjne, mogą być standaryzowane lub jakościowe”. Zgodnie z nowymi aktami prawnymi nauczyciel może wybrać program wychowania przedszkolnego, stworzyć własny lub zmodyfikować program innych autorów, A zatem może wybrać metodę (narzędzie) diagnozy z coraz bogatszej oferty' wydawniczej, dbając o zachowanie spójności między realizowanym programem wychowania przedszkolnego a metodą diagnozy, np. w założeniach, w rodzaju używanych pomocy itp. Nauczyciel może też opisać wypracowaną i sprawdzoną przez siebie i współpracowników metodę diagnozy.

Kryteria wyboru metody powinny uwzględniać jej dostosowanie do specyfiki diagnozy małego dziecka, do zadania, jakim jest ocena gotowości do nauki w szkole oraz spełnianie formalnych kryteriów poprawności.

Wybrana metoda diagnozy powinna opierać się na obserwacji zachowania, czynności i ich wyników oraz wypowiedzi dzieci w naturalnych warunkach, w zróżnicowanych sytuacjach żyda przedszkolnego.

Metoda powinna uwzględniać aktywność dziecka w ważnych dla osiągania gotowośd szkolnej obszarach w tym podejmowanie zadań, kontakty społeczne i odporność emocjonalną obok czynności poznawczych i sprawnośd psychomotorycznej.

1

< K>tzp»r;*tJz*mr Ministra Edukaąi \antJoH<rj i dnia 23. J2. JOOSr w sprawie podstawy pntgrumowęl utWkmywhu prstdsdiołnfgo one katał~ '< caua ogólnego wposscttgótirychiypaehssltół{Di., U. * 2009 r. Nr 4. po*. 17)

6} kw f.. Wytocfca E.. Dtagmmiipayi    Podstawowe pnMemy i htt^auto. Wydawnictwo Akademickie Zak. 2006.