IMG63
TA8flA 11. Sm
acunfcowc rloftri uotu łłilncfflIn^go u<
n°<c* zawattoict subst«ncji oi^jnicłnej I łodła^u gfrł> fiŁg-ha •>
w okrrsitf
wcg««acji, v»
TABILA 12. ftjlr/cby nawarów wain*ejuych gatunków roślin wararywnych co cło azotu ora/ dawki .uctfu stoaowane w uprawie potowej (Pudelsfci. 1984J
Dawki ISJ
200-300
130-200
100-150
sa-ioo
JJr/ba nawo* *ert poflów-nych
2-3
1-2
a-i
Gatunki rodlin warzywnych
dyma. łca lafior, kapusty: głow iasta czerwona, biała <oJ. miany póinc). brukselska. marchew (odmiany pónc\ rabarbar, szparag burak ćwikłowy, brokuł, chrzan, cykoria sałatowa, jar-mut. kapusta baniu (odmiany wczesne i łrednie). kapun włoska, kukurydza, marchew (odmiany wczesnej poi seler, szczypiorek
bób. cebula, czosnek, kalarepa, ogórek, pietruszka, potni* dor, rzodkiew, aułata głowiasta, skorzonera, szpinak cebula z dymki, cebula siedmiolatka, fasola, grocb, rzod-j kiewka
ccbuia, nie powinno przekraczać 100—120 mg dm J gleby. Taki poziom azotu, przy mieszaniu nawozu z glebą za pomocą kulty wat ora na głębokość I O cm, uzyskuje się już przy dawce 100 kg N-ha a przy użyciu pługa 200 kg N ha '. Stąd też przy wysiewie pod kultywator zachodzi zwykle potrzeba nawożeniu pogłównego. Przy głębokim wymieszaniu nawozu całość azotu można zastosować przed wegetacyjnie, co jak wykazały badania, daje podobne efekty jak nawożenie dzielone.
HcMizMj nawozów azotowych (lub. 13>. stosowanych w uprawie warzyw, na-lc*Y dobrać do warunków glebowych, uprawianych roślin i sposobu nawożenia. N* glebach zbyt kwaśnych nie stosuje się nawozów amonowych i mocznika. Na glebach ° uregulowanym odczynie, jeśli nawozy miesza się z glebą, przydatne są wszystkie farmy nawozów, zaś do nawożenia pogłównego najlepsze są szybko działające na-
L
ŁŁfrt
^ saletranc. Na glebach o odczynie obojętnym i zasadowym nie stosuje się " amonowych oraz mocznika, jeśli nie ma możliwości natychmiastowego
S.pirykrycia- : ‘^SM
13. Rodzaje nawozów azotowych
|
Nazwa nawozu |
Wzór chemiczny |
Ziwartoił(%) | |
|
N |
inne składniki | ||
|
Amonowe | |||
|
(NH();SO, |
20,5 |
S-24 | |
|
ttbln amoniakalna |
Nil,Oli |
20,5 | |
|
Siletmne | |||
|
5S»wapniowa |
Ca(NO,), |
154 |
Ci-204 |
|
lycn potasowa |
KNO, |
13,5 |
K-3* |
|
SjiemKKlw |
NaNO, |
154 |
Na-27 |
|
Saletrzano-amooowe | |||
|
amonowa |
NH^O, |
HO | |
|
| SiWiak |
NH.NO/CiCO, |
28,0 |
Cl-5,7 |
|
Siktrrak magnezowy |
NH.NO/CaMglCO,), |
28,0 |
Mg - 4. Ca - 4 |
|
$ikm amonowa z mignę- |
NH,NO/Mg(NO,), |
HO |
Mg-1 |
|
a» | |||
|
Amidowe | |||
|
Mocznik |
CO(Niy, |
46 | |
|
Roziwiłr sakmano-mocmi- |
NH/UCOINII,), |
32.30,28 | |
|
Row\ (RSM) | |||
7.13, Nawożenie fosforem
Rośliny pobierają stosunkowo niewielkie ilości fosforu, głównie w postaci anionów H.PO,' i HP04*, wykorzystując go do budowy wielu ważnych związków organicznych: białek, kwasów nukleinowych, fosfolipidów oraz związków wysokoenergetycznych ATP i ADP. Znaczna część fosforu, zwłaszcza u roślin młodych, występuje w postaci związków mineralnych, które w okresie dojrzewania przechodzą w połączenia organiczne. Organy generatywne, jak owoce czy nasiona, zawierają większe ilości fosforu niż organy wegetatywne, stąd szczególna rola tego nawożenia w uprawach nasiennych
Niedobór fosforu hamuje wzrost części nadziemnych i korzeni oraz przyczynia się do wzrostu zawartości antocyjanów, czego objawem jest fioletowe lub czerwone zabarwienie dolnej strony liści i łodyg. Ody niedobór fosforu jest duży, łodygi stają się cienkie, liście są sztywne, ustawione bardziej pionowo, a ich końce brązowieją.
Fosfor jest stosunkowo trudno przyswajalny przez rośliny, zwłaszcza na glebach o nieuregulowanym odczynie, w których larwo przechodzi w formy słabo rozpuszczalne, niedostępne dla roślin. Składnik ten potrzebują rośliny przede wszyst•
HE_|
Wyszukiwarka