leczenie chorób dróg oddechowych

CZ. IV. LECZENIE CHORÓB UKŁADU ODDECHOWEGO

Jeżeli wynikiem badania klinicznego, i ewentualnych badań dodatkowych, jest rozpoznanie jednej z chorób układu oddechowego wymaga to od prowadzącego lekarza kompleksowego rozwiązania problemu. Winien on zaproponować właścicielowi optymalne działania obejmujące opiekę domową nad zwierzęciem i stosowanie właściwej terapii farmakologicznej. Całość działań lekarskich od momentu rozpoznania składa się z następujących kroków:

1.    Przedstawienia właścicielowi wyników badań i rozpoznania,

2.    Zaleceń dotyczących ruchu i wysiłku zwierzęcia w trakcie choroby,

3.    Zaleceń dotyczących żywienia zwierzęcia w trakcie choroby,

4.    Stosowania koniecznych leków farmakologicznych,

5.    Stosowania dodatkowych zabiegów w ramach intensywnej terapii.

1. Przedstawienie wyników badan.

Wyniki przeprowadzonych badań oraz wypływające z tego wnioski w formie DIAGNOZY (~ ROZPOZNANIA) muszą być zawsze przedstawione właścicielowi zwierzęcia. Należy to zrobić w formie zwięzłego i jasnego komunikatu dostosowując język i ilość szczegółów do możliwości percepcji właściciela. Można posługiwać się rysowanymi schematami, tablicami, gotowymi obrazami, istniejącymi modelami. W każdym wypadku właściciel musi poznać istotę choroby i zrozumieć ją. A także jej objawy główne, istniejące zagrożenia i perspektywy dla zwierzęcia odnośnie dalszego życia i możliwości wysiłkowych. Tylko poznanie i zrozumienie choroby przez właściciela stwarza warunki dobrej współpracy z lekarzem i świadomą realizację zaleceń domowych. To podstawowy warunek osiągnięcia skuteczności leczenia przez lekarza weterynarii.

2. Zalecenia dotyczące ruchu i wysiłku.

Wskazania te wynikają z ustaleń klinicznych i związane są z nasileniem objawów niewydolności oddechowej. Celem zaleceń jest troska o możliwie najlepsze ukrwienie tkanek poprzez zmniejszanie zapotrzebowania organizmu na tlen. Zasadą jest by zmniejszać ruch i wysiłek proporcjonalnie do ilości i nasilenia objawów niewydolności oddechowej.

Do ustalenia zaleceń ruchowych pomocna jest niżej zamieszczona tabela.

Stopień N.O.K

Objawy kliniczne

Wskazania ruchowe

I stopień N.O.K.

Brak objawów

Ruch bez ograniczeń

II stopień N.O.K.    Brak objawów spoczynkowych

Zaznaczone objawy powysiłkowe

Aktywność ograniczona:

1.    kontrolowana

2.    kierowana

III stopień N.O.K. Minimalne objawy spoczynkowe

Bardzo wyraźne objawy powysiłkowe

Aktywność minimalna

IV stopień N.O.K. Wyraźne objawy spoczynkowe

Niemożliwy ruch

Maksymalne ograniczenie ruchu = bezruch