PA260264

VII. W poszukiwaniu kolebki drukarstwa polskiego

HIPOTEZA DRUKOWAN INKUNABUŁÓW W CHEŁMNIE

Dzieje sztuki drukarskiej w XV wieku wciąż jeszcze kryją wie-: le niejasności, tajemnic i zagadek. Inkunabuliści rozszyfrowują je [ mozolnie w miarę przybywania znalezisk, które wzbogacają dotych-[■ czasowy stan posiadania i stają się podstawą do nowych ustaleń, kolejnych hipotez czy też reinterpretacji znanych już wcześniej faktów. Najczęstsze i zarazem najtrudniejsze problemy wiążą się przeważnie z wytworami anonimowych oficyn, jakich w XV stuleciu było nie-i mało.

Jedną taką anonimową oficyną drukarską z XV wieku, zwaną w inkunabulistyce umownie „typographus Leonis I Sermones” (na-[ zwa urobiona od autora i tytułu największego dzieła, jakie wyszło i spod jej prasy), zajęła się Eliza Szandorowska. Do podjęcia właśnie i w Polsce szczegółowych badań nad lokalizacją tej drukarni skła-I; niały ważne przyczyny. Wyłożyła je Szandorowska na początku 1 swego pierwszego artykułu, poświęconego temu zagadnieniu, który I ukazał się w 1967 roku²⁴². Czytamy tam m. in.: „W związku z opra-

■    cowywaniem przez Zakład Starych Druków Biblioteki Narodowej i- w Warszawie centralnego katalogu inkunabułów zachowanych w Pol-I sce powstała konieczność bliższego zbadania tej oficyny. Polskie

■    zasoby druków tajemniczej tłoczni okazały się wyjątkowo obfite L ^.porównaniu z zasobami innych krajów i to zobowiązuje nas do j;. zajęcia się sprawą wnikliwie i wielostronnie”²⁴³.

L Autorka ustaliła, że „typographus Leonis I Sermones” wyko-n³**⁰ najmniej 7 publikacji w następującej kolejności:

Hi* GERSON Joannes: De custodia linguae et corde bene rumi-—PETRUS Damiani s.: De vitio linguae. 4°

MLĄ    °!?^{yna drukarska XV} wieku' »Roc*niW

#    32i. ’    ^{967, 8}* ³²¹ -³⁴⁶•