P1010035 (2)

182 7. ftvód pnwidltNn

Rn. 7-78. Właściwe dołączenie parcia. Strzałka oznacza moment rozpoczęcia parcia.

Oddychanie. Prawidłowe, wyćwiczone oddychanie zmniejsza objętość jamy brzusznej i daje rodzącej opór, wobec którego może użyć siły parcia.

Technika oddychania. Na początku skurczu rodząca wykonuje tylko głęboki wdech, na szczycie skurczu wstrzymuje oddech, zamyka usta i. zamiast wydechu, z przygiętą głową (broda na klatce piersiowej!), zaczyna przeć z całej siły (tak jak na zaparty stolec).

Pouczenie. Położna poucza rodzącą o sposobie aktywnego parcia, przy tym nie mówi o tym, aby rodząca nic krzyczała lub nie patia bez przygięcia głowy, lecz uczy jak skutecznie wykorzystać skurcz i aby nic rozpoczynała parcia przed szczytem skurczu.

7.4.2.2 Płód w okresie wydalania, przedgłowie, krwiak podokosłnowy

Praktyczna uwaga. Okres wydalania jest dla płodu bardzo obciążający: kardiotokografia w tym czasie ma istotne znaczenie! Jeśli nie stosuje się kardiotokografii, to tony serca płodu należy osiuchiwać po każdym skurczu, do czasu aż gićwka całkowicie się urodzi.

Przedgłowie (caput succedaneum)

Definicja. Kopulasty obrzęk skóry i luźnej tkanki części przodującej płodu (punkt prowadzący) w wyniku surowiczego (i krwistego) nasączenia luźnej tkanki między czepcem ścięgnistym a okostną — obrzęk nadokostnowy lub surowiczo-krwisty (ryc. 7-81).

Przyczyna. Pęknięcie pęcherza płodowego powoduje, źc główkę bezpośrednio obejmują części miękkie kanału rodnego. Występują przy tym bardzo znaczne i przeciwnie działające siły: główka jest wciskana w kierunku sromu, pierścień ujścia zewnętrznego szyjki macicy działa w przeciwnym kierunku, hamuje główkę, czyli zwalnia jej zstępowanie.

Okrężny pierścień obejmujący. Do owalnej główki przylega pas części miękkich o szerokości 1-1,5 palca. Ze względu na opasujące działanie pasa części miękkich jest on określany jako okrężny pierścień obejmujący, który silnie ściska główkę, powodując 3 następstwa.

1. Kości ciemieniowe, które dotąd stykały się ze sobą, przesuwają się jedna pod drugą (pod-patrząc od strony płodu!):

■    w położeniu potylicowym I lewa kość ciemieniowa zachodzi pod prawą (ryc. 7-79),

■    w położeniu potylicowym II prawa kość ciemieniowa zachodzi pod lewą (ryc. 7-80).

Ryc. 7-79. Adaptacja główki i powstanie przedglcwia w ustawieniu I: lewa kość ciemieniowa wsunięta pod prawą.

Ryc. 7-80. Adaptacja główki i powstanie przedgłowia w ustawieniu II: prawa kość ciemieniowa wsunięta pod lewą.

Ponieważ w położeniu potylicowym I prawa kość ciemieniowa, a w położeniu potylicowym II lewa kość ciemieniowa leży z przodu i nieco niżej, czyli jest częścią prowadzącą, można stwierdzić, że: zawsze od tyłu i nieco wyżej leżąca kość ciemieniowa zachodzi pod leżącą od przodu i nieco niżej. Albo: prowadząca kość ciemieniowa pozostaje prowadzącą.

Na leżącą poniżej pierścienia tkanek miękkich część główki działa większa siła niż na leżącą powyżej niego pozostałą część główki. W strefie niskiego ciśnienia, a więc w części pokrywy czaszki znajdującej się już w pochwie, występują dwa kolejne następstwa (2. i 3,) działania pierścienia tkanek miękkich.

2. Marszczenie skóry główki. Skóra główki poniżej pierścienia jest zsuwana, marszczy się i tworzy fałdy.

3. Tworzenie się przedgtmm. Poniżej pierścienia tkanek miękkich zaciskane są żyły czepca, a tętnice, ze względu na zbyt mały ucisk, pozostają drożne. Skutek:

■    zastój żyltty, przekrwienie żytae z przesifka-niem surowicy do części czepca, który poniżej pierścienia tkanek miękkich wystaje do pochwy. Jest to jednocześnie najniżej położony punkt części przodującej, czyli punkt prowadzący.

Przesięk osocza do tkanek, który podczas dłużej trwającego porodu łączy się z uszkodzeniem tkanek, a więc krwawieniem, powoduje powstanie kopulastego obrzęku - przedgłowia.

Przedgłowie występuje w tym miejscu części przodującej, która znajduje się z przodu, czyli nieco niżej:

■    w położeniu główkowym I w okolicy ctemufcz-ka tylnego i na prawej koki ciermemowej.

■    w położeniu główkowym II w okolicy c/e-miączka tylnego i na lewej kości ciemieniowej.

Piadgłow* - capu succataneun - obrzęk wttoflnowy kib wysięk surowiczo-krwisty

Wielkość. Wielkość przedgłowia zależy od 2 czynników; I) czasu trwania porodu po pęknięciu pęcherza płodowego. 2) siły i czasu trwania skurczów. Przedgłowie jest zatem tak samo duże po długo trwającym porodzie ze słabą czynnością skurczową, jak i po krótkim porodzie z silnymi skurczami.

Praktyczna uwaga. Przedgłowie jest dla położnika miernikiem czasu: długi czas trwania porodu i silne skurcze powodują szybkie narastanie i szczególnie duże przedgłowie. Prze-