PTDC0040

fiatem śródziemnomorskim. Poza tym relacjonują one¹ irzenia o szczególnym znaczeniu dla osób utrwalających viat „celtyckich barbarzyńców”, odmienny od grecl icińskiego, nie mógł zostać przedstawiony obiektyw zez ludzi, dla których obce zwyczaje były prawie zupeł epojęte, w związku z czym również często nieprawidłc terpretowane.

Do IV w. p.n.e. Celtowie byli właściwie nie znani świ; tycznemu. Jonia, ośrodek nauk geograficznych i etnog :znych, zaczęła rozwijać się w drugiej połowie VI w. p.r tego też okresu pochodzą pierwsze materiały traktuji deltach. Za najważniejsze wzmianki o nich uważa się ski dotyczące żeglugi przybrzeżnej od Kadyksu (w Hi nii) do Marsylii (we Francji), które miały powstać na ] ątku VI w. p.n.e. Oryginał zaginął, ale wyjątki z niego towanew tzw. „Rejestrze Przybrzeżnym” (Coastal Surot anym Ora Marittima, skompilowanym przez Rzymian ifusa Festusa Avienusa pod koniec IV w. n.e. Avier ierdzi, że swoje informacje czerpał z dzieła Kartaginę; Hamilco, działającego w 600 r. p.n.e., który to wiadon o „Świętych Wyspach” miał uzyskać z dawnych fenicj: ch rejestrów, przekazywanych od starożytności, a pn sgo skopiowanych. Z dzieła tego wynika, że ludzie zw: ltami mieszkali w pobliżu Morza Północnego, we Fr; oraz południowo-zachodniej Hiszpanii. Innym tekste którym opierał się Avienus, miał być wczesny podrę: '<■ żeglarstwa, zwany Massiliot Peńplus. To zaginione dz datuje się na mniej więcej 600 r. p.n.e. Zawierało o kazówki dotyczące dróg morskich, atlantyckich (sięj ych co najmniej do Brytanii i Irlandii) oraz informai ;gionach produkujących cynę. Avienus czyni tutaj jed agę bezpośrednio związaną z Celtami - mówi, że spami „Oestrymnides", gdzie wytwarzano cynę, znajdov kraj zajmowany przez Celtów, którzy zabrali go Lig i. Mgliste informacje oraz brak geograficznej czy t

15