Resize of0683

w rjwiitł i —miwi

wojnami Wszelki pozytywny trud jest nastawiony na wojnę i w mej TOjd»y swe ukoronowanie. Wszystko, co nie ma związku z wojną, zasługuje na pogardę. „Wszelki byt jednostkowy i społeczny uzasad-menie swe znajduje jedynie w przygotowywaniu wojny* ^{1 2 3 4 5}.

Wojna jako sakrament. Ten stan ducha ma charakter prawdziwie religijny Wojna, podobnie jak święto, jawi się jako czas sakralny, okres epifanii boskośd. Wprowadza człowieka w świat, pdzśc obecność śmierci przyprawia go o drżenie i różnym jego uczynkom nadaje wartość najwyższą. Człowiekowi wydaje się, że przez wojnę - jak w* dawnych inicjacjach przez zstąpienie do piekieł - zyskuje silę ducha niewspółmierną do lego. co mogą mu dać zwykłe. przyziemne trudy. Czuje się on niezwyciężony i jakby naznaczony piętnem, które po śmierci Abla ochraniało Kaina: ..Dosięgliśmy najgłębszego nurtu życia, by doznać w nim całkowitego przeistoczenia Zdawać by się mogło, że wojna poi walczących haustami fatalnego napoju, który wypijają aż po męty na dnie pucharu. Ona tylko rozporządza tym napojem, po którym człowiek patrzy na świat nowymi oczyma: -My, żołnierze frontowi, możemy dziś powiedzieć, że zaznaliśmy tego. co w życiu najważniejsze, i odkryliśmy istotę naszych własnych jestestw" \

Wojna, nowe bożyszcze, gładzi grzechy i użycza łask. Chrzest ogniowy staje się źródłem najwyższych cnót. Ludzie wyobrażają sobie, że ktokolwiek dostąpi tego obrzędu, staje się nieustraszonym kapłanem tragicznego kultu i wybrańcem zazdrosnego bóstwa. Między wszystkimi, którzy wspólnie dostępują tej konsekracji lub ramię w ramię dzielą niebezpieczeństwa bitew, rodzi się braterstwo broni łączące wojowników trwałymi więzami. Daje ono poczucie wspóino-

ty. a zarazem wyższości w stosunku do t> eh. którzy ae na niebezpieczeństwa lub też odegrali w boju nuwej czynną rok v_ wystarczy bowiem narażać siebie, trzeba jeszcze godzić w Uświęcenie to jest dwoiste: wiąże się z tym, że czkmiek ma we r.x odwagę umierać, ale także - zabijać. Samtanusz me ocm a chwalą należną wojownikowi. Walczący walczącemu nerósm tus wojownika zakłada hierarchię. Różne rodzaje brom od po intendenturę. strefy operacyjne od pierwszej Unu do tyłów, odznaczenia, rany. uszkodzenia dais - w\zvstko to stanami ciąg inicjacji różnego stopnia, wiążących się też z rózmm stonń~rn chwały. Odnajdujemy tu pewne rysy właściwe stowarznzemom mężczyzn, do których - w społeczeństwach pierwotnych - droga prowadzi przez uciążliwe próby i ktćiyth członkowie w ramach    _r,

korzystają ze szczególnych praw.

Wojna totalna. Współczesny świat z natury rzeczy mechet-nie toleruje owych zawodowych -gwahowmków". starajac sic wvm-gować tę kategorię ludzi, którzy jednak zjawiają mc. gdy tylko sytuacja temu sprzyja. Chociaż jednak nowa strakiura spcteczs* oraz techniczna lub naukowa forma walk na miejsce wydawiuccgo bohatera wprowadza niezliczone rzesze -nieznanych żołnierzy" -dawna postawa jeszcze nie zanikła. Konieczność lygorystycznej dyscypliny i środki, jakimi się ją egzekwuje, przyczyniają saę niewątpliwie do ograniczenia dawnej rycerskiej fantazji niemniej wojna zyskuje na skali to, co trąd na rozpisaniu instynktów. Obecnie nabiera innej cechy święta: jego całościowego charakteru. Walka staje się sprawą mas. przy czym każda ze stron stara się zwyoęzyć najmniejszym kosztem. Dlatego właśnie atakuje sic słabszego. Taktyka każe unikać starcia równego z równym. Coraz dalej odchodzi się od pojedynku, zbliżając sic za to do skrytobójstwa tub pokwranu. Cała sprawa polega na tym. aby zaskoczyć i rozgromić przeciwnika słabszego liczebnie i gorzej uzbrojonego, samemu — w miarę mozii-wośd - bezpośrednio nie narażając się na niebezpieczeństw*?.

1

'■ H. Ludendorlł Der JomleKrieg, Miinchcn 1937, cyt. przez H. Rauschninga La

2

r&oktiUm du ruhilisme, tłum. franc., Paris 1939, s. 114.

3

Harde.

4

¹ E- Ju nęer. dz. cjt^ *. 30.

5

Tamże, 1.15.