rusałk2

I całując rączki obie Zaklinałem: »bój się Boga!

Daj mi pokój moja droga!«

— »Nie, co zechcę z tobą zrobię«.

Uwikłany sam w powaby Tajemniczych stów dziewczyny, Długie chwile i godziny Przemyślałem płochy, słaby.

Nuż w latawca mnie przemieni?

I jak orzeł, albo sokół,

Będę musiał krążyć w okół,

Po niezmiernej gdzieś przestrzeni?

Jeszcze lecieć; lecz gdy zdradnie, Albo las na wierzchu góry,

Albo nisko będą chmury,

Albo skrzydło mi opadnie?

Lub też, kto wie, co wietrznica bo Nie wymyśli: każe może Koralowe zwiedzieć łoże,

Srebrny promyk znieść księżyca? —

I zadrżałem poniewoli.

Lecz jest w życiu ludzkiem chwila, Kiedy słabość się przesila Za natchnieniem męskiej woli.

Wychowańcaż to pustyni Jedno dziewczę upokorzy? — Dziej się wolo! zrobię gorzej, Ni sumienie mię obwini

zrobili, ale su-

59-60 ma znaczenie: zrobię gorzej, niżby ii będę miał czyste