Scan0029 tif

;!: i-

>

i**,.- :

U-'■■ '..'i'-'.

!-i i i. iii V <

hi\

i

i

it

o

, Si >

h - • i

J

>1

—    Niby po co?

—    Jeszcze nie rozumiecie? Będzie zrzut żywności. Brysiakowi, który w czasie okupacji był w partyzantce, zaczęło coś świtać.

—    Samolot będzie zrzucał?

—    Oczywiście. Zaczyna wam przecież brakować już jedzenia, a samochodem dowozić za duże ryzyko.

—    Ale przecież pod osłoną nocy można by zorga-;

nizować dowóz żywności do Dzynd żylaków.    j

—    To nie takie proste. A nuż któryś z cudzoziem-_;;

' i

ców wyjdzie w nocy na spacer i wszystko się wyda? Najpewniejsza droga, to powietrze.

Wszyscy zamilkli, bo gdzieś daleko rozległ się warkot samolotu. Skubany znów spojrzał na zegarek. Warkot przybliżał się.

—    Zapalaćl    !

i

Wysuszony chrust palił się jak siarka. Potężnej świetlne pochodnie wytyczały obszar przeznaczony na^;j przyjęcie zrzutu. Samolot był już nad nimi, zatoczył;! parę kółek nad polaną i zniżył lot.    t

—    Odsunąć się! — ostrzegł sołtys.    ;

Pilot jeszcze krążył, jakby nie mógł się zdecydo-i

wać. Wtedy Skubany wyjął latarkę i zaczął dawać; nią znaki.

;i

Pac, pac, pac, usłyszano parę głuchych uderzeń, aż! ziemia jęknęła. Maszyna zawróciła i znów rozległy się.j charakterystyczne pacnięcia. To już był koniec, bo sa-jj

molot wzbił się wyżej i odleciał.    ;j

i

—    Zbieramy wszystko, uważajcie, żeby niczego nie!

i

przeoczyć.    !

Mężczyźni zaczęli    znosić solidne    pojemniki w    jedno!¹

miejsce,    j

—    Zgadza się, są    wszystkie —    przeliczył    Skubany,;

i

Obładowani ruszyli z powrotem. W chacie Pyrolaka¹ 60

. i

" '    '    '    : ' -    ^; 4^i(a#M: ;

• ^l|.trh^Ji»ii:. i¹

•'«' i j!

1

| otworzono pojemniki. Żaden nie był uszkodzony, zna-|.    omie i e zniosły gwałtowne lądowanie.

—    Mięso wędzone — ucieszyła się Magda.

—    A tu jest mąka i kasza.

W innych pojemnikach oprócz artykułów żywnoś-! 1'iowych znajdował się tytoń, mleko skondensowane i nawet świeże warzywa. Ostatni wypełniony był pro-| ::em.

—    Na cholerę tyle tego prosa? zaprotestował Py-i młak.

|.    — Przyda się, zobaczycie.

—    Chyba że dewizowi będą jedli, bo ja po ostat-| niej uczcie rozchorowałem się ciężko na żołądek.

I Ogólne zainteresowanie wzbudziło kilka małych bla-

|

ji !i/anek.

|    — Odstawcie je, bo one są dla mnie — powiedział

!• Skubany.

'    - A co w nich jest?

!' Skubany z trudem odkręcił zakrętkę i dał powąchać i Kozielakowi. f:    - Wódka!

-- To jest fundusz reprezentacyjny w płynie — za-i żartował prezes.

| Dla pokrzepienia ducha opróżniono blaszankę „fun-Cluszu” i wzięto się do roboty. Trzeba było podzielić Svszystkie artykuły na równe części. Kiedy się wreszcie z tym uporano, koguty oznajmiły zbliżający się jtlw.it.

..... W dzień obdzielicie wszystkich sprawiedliwie —

CWrócił się Skubany do sołtysa. — Tylko zachowujcie Wsi rożność i przykażcie wszystkim, żeby te artykuły

i

| Ili o rzucały się w oczy.

i Prezes zabrał blaszanki i udał się do hotelu. Przed-i Iii-m jednak Józwa Milordziak zdołał ukryć jedną w soli || Teraz wydobył ją i wręczył Pyrolakowi.