SCX 3200 140511234907

powietrze do piszczałek różnych głosów grających za naciśnięciem tego samego klawisza uruchamiane są równocześnie — na rysunku 29 powiązane są ze sobą mechanicznym systemem składającym się z kątowników i łączącej je listwy. Po pociągnięciu w dół przez trakturę ramienia kątownika widocznego w dolnym lewym rogu rysunku kątowniki (D) podnoszą stożki i powietrze znajdujące się w komorach (A) może zostać wpuszczone do piszczałek stojących na otworach na górze wiatrowni.

Włączanie głosów odbywa się poprzez wpuszczanie powietrza z komory wiatrowej do komór rejestrowych (A). Na rys. 30 widoczny jest przekrój wiatrowni wzdłuż komory rejestrowej. Na górze widoczna jest komora wiatrowa (W) z klapą otwierającą i zamykającą dopływ powietrza do komory rejestrowej. Komora wiatrowa budowana bywa zwykle na środkowej części wiatrowni, co umożliwia szybkie napełnianie się powietrzem komór rejestrowych po otwarciu komory wiatrowej przez mechanizm rejestrowy. W komorze rejestrowej widoczne są wentyle stożkowe (P).

Rys. 29 i 30 przedstawiają wiatrownię stożkową pracującą w powiązaniu z trakturą mechaniczną — rozwiązania tego typu spotyka się głównie w organach z II połowy XIX wieku. W końcu XIX wieku szersze zastosowanie znalazły systemy polegające na wykorzystaniu pneumatyki rurkowej w powiązaniu z

Rys. 31 Wiatrownia rejestrowa typu stożkowego w połączeniu z trakturą pneumatyczną rurkową

wiatrownią stożkową. Podobne systemy rozpowszechnione zostały szeroko przez niemiecką firmę Walcker.

Rys. 31 przedstawia przekrój wiatrowni stożkowej sterowanej przez pneumatyczno-rurkową trakturę gry. W odróżnieniu od rozwiązania przedstawionego na rysunku 20, stożki (A) poruszane są przez mieszki (D) podnoszące się po wpuszczeniu do nich powietrza z przekaźnika. Przekaźnik składa się z mieszka (F) poruszającego umieszczony nad nim wentyl zamykający i otwierający dopływ powietrza z komory (E). Rurką (N) dochodzi do mieszka (F) powietrze z traktury gry. Do komory (E) w przekaźniku dochodzi powietrze z systemu powietrznego. Powietrze z przekaźnika dostaje się do mieszków poprzez kondukt (H). Konduktów jest tyle, ile klawiszy (jeżeli nie rozszerzono wiatrowni przez zainstalowanie dodatkowych piszczałek dla połączeń oktawowych).

Na rysunku 32 przedstawiony jest widok perspektyczny i częściowy przekrój konduktu. Oznaczenia H — wlot powietrza z przekaźnika, D — mieszek. Na kondukcie naklejony jest tylko jeden mieszek (D) — dalej widoczny jest otwór przeznaczony dla drugiego mieszka.

W rozwiązaniu zwanym elektromagnetycznym przekaźnik uruchamiany jest przez elektromagnes. Na rysunku 33 widoczny jest schemat przekaźnika tego typu. Dźwignia elektromagnesu

63