sieci

W* Europie. a potem i w innych krajach świata, wprowadzono zwic^

podziałem czasowym - TDM {Time Diwsion Muliipi*xing). Poit-ga on na tym, ze łą*.

30 kanałów 64 kbil/s oraz dwa dodatkowe, które przenoszą informacje sterujące

«

Stworzony jest w ten sposób strumień 2048 kbit/s (stąd, upraszczając, używa

określenia 2 Mbit/s). Aby uniknąć zwiększania się liczby łączy 2 Mbit/s, wprowadzono kolejne stopnie zwielokrotnienia Zastosowano system łączący cztery sygnały 2 Mbit/s w jeden zbiorczy o przepływności 8 Mbit/s. W miarę wzrostu zapotrzebowania na przepustowość systemów teletransmisyjnych wprowadzono kolejne poziomy zwielokrotnienia, uzyskując sygnały zbiorcze o przepływnościach 34 Mbit/s, 140 Mbit/s i 565 Mbit/s. Hierarchia ta pokazana jest na rysunku.

sio

/ /**■ *rćO

64	k	2048	x4	8448	X 4	34368	1 4	139264
kbit/s		kbit/s		kbit/s		kbit/s		kbit/s

x 4

fc ' O

564992

kbit/s

Rys.2 I Hierarchia plezjochronicznych systemów teletransmisyjnych w Europie

Historycznie rzecz biGrąc w Ameryce Północnej utworzono inną, niz w Europie hierarchię systemów teletransmisyjnych. Przy zastosowaniu tej samej metody zwielokrotnienia osiągnięto nieco niższe przepływności, tzn.. 1,5 Mbit/s, 6 Mbit/s i 45 Mbit/s Struktura ta pokazana jest na rysunku.

dY

Sto

* f ■%

ć> r*c

64	x 24	1544	x 4	6312	x 7-	44736
kbit/s		kbit/s		kbit/s i	■	kbit/s

Ol?

Rys. 2.2 Hierarchia plezjochronicznych systemów teletransmisyjnych w Amery ce

Północnej

Wobec rosnącego zapotrzebowania na realizację nowych usług, różniących się wymaganiami co do szerokości zajmowanego pasma, CC1TT prowadził, o czym wspomniano we wprowadzeniu, od połowy' lat osiemdziesiątych prace nad synchronicznymi systemami wielokrotnymi o dużej przepływności binarnej, noszącymi nazwę SDH CC1TT oparło się na amerykańskich zaleceniach SONET, aczkolwiek standard ten me był całkowicie satysfakcjonujący dla Europy