Zdjęcia NIKON8

zmiany roboczej. Pomiar czasu dokonuje się wg metody czasu bieżącego polegającej na tym, że czas końcowy danej czynności jest jednocześnie czasem początkowym następnej. Dane z pomiarów wpisuje się do „arkusza obserwacyjnego fotografii dnia roboczego” zawierającego treść obserwacji, czas bieżący oraz czas trwania poszczególnych kategorii czasu roboczego. Uporządkowane i zestawione wg jednoimiennych kategorii dane z pomiarów czasu roboczego są podstawą do opracowania tzw. „zestawienia fotografii dnia roboczego”. Na podstawie danych z fotografii dnia roboczego oblicza się m.in. Nt (techniczna norma czasu pracy), Nw (techniczna norma wydajności czasu pracy), wskaźniki charakteryzujące wykorzystanie czasu pracy (K,, K₂, K₃) oraz wskaźniki możliwości zwiększenia efektywnego czasu pracy.

_N/ _ V- ^{+ l}l^+l2 + + ¹ Q

[min / jedn. Q (produkcji)]

T — (i + / )

Nw =---— lub Nw

twj

480 - (r, +r₄)

twj

[jedn. Q / rd (robotnikodzień)]

tw

lub

twj =

t\ ^+t2

o

twj - czas właściwego wykonania jednostki produkcji tw - czas właściwy

K| - średni procent czasu właściwego wykonania

K,=y* 100    lub

K₂ - średni procent efektywnego czasu pracy

100

t,, ,    ?    +/j +

K, =4^*₁₀₀ lub K, =——!—-—

T    -    T

K₃ - średni procent strat czasu roboczego

£    _ ⁽5 ^+/6 ^+/7 ^+r8

³    T

* 100 (nie zawsze wszystkie te kategorie występują)

M_ef_ekt - wskaźnik możliwości zwiększenia efektywnego czasu pracy

efekt =

h ^+/6 ^+/7 ^+/S t ,c ^{+ ,}\ ^+l2    ^+/4

100

bo też może, ale nie musi być)

(tu też nie zawsze wszystkie te kategorie występują, łącznie z t_pz,

v