0172

140

Szlachetny i prawy w uczuciach, litościwy dla ubóstwa i nędzy, nietylko udzielał chętnie bez • płatną pomoc, ale hojną wspierał ręką. Jako lekarz przez lat 30, ciągle 9ię kształcił i szedł naprzód z nauką: wiedział jaki postęp w niej zrobiono w którymkolwiek kraju Europy, co udoskonalono, i umiał szczęśliwie we własnej zastosować praktyce. Umarł w 55 roku życia. •

Leopold de Lafontaine, sławny lekarz (zmarły na wyprawie Napoleona do Rossyi 1812 r.) przyjaciel i wielbiciel Gagatkiewicza, skreślił jego życiorys, i tak ostatnie chwile opisuje zmarłego.

„To także jest dowodem wielkiej jego lekarskiej biegłości, iż przewidział nagłą swoją słabość i śmierć, która wkrótce po niej nastąpiła. Umarł tak jak żył, wesoły i spokojny. Bliskie rozstanie się ze światem, wyobrażał sobie jako cel objaśnienia, zebranych przez siebie wiado* mości. Śmierć poczytywał za wezwanie, do tej świątnicy, gdzie duch jego uwolniony od więzów ciała, najwyższy cel miał ujrzeć! Wyobrażenia jego religijne na zdrowćj zasadzone filozofii, nie dopuszczały nigdy, aby niewolnicza bojaźń, spokojnośeią duszy jego zachwiała. Wiedział iż za zasłoną przedzielającą wieczność od doczesności, dobroczynny Stwórca z otwartymi i na niego oczekiwał rękoma” (¹). Dr. Lafontaine do życiorysu tego, z portretu Bacciarellego, dołączył w sztychu Ligbera wizerunek Gagatkiewicza: i tymi słowy, zamyka mgwę ku czci zmarłego przyjaciela poświęconą. „Czemuż możność moja nieodpowiada moim chęciom. Wystawiłbym dla ciebie nagrobek, jaki świat mało i przyjaźń pokazać może! Lecz abym cokolwiek dla twój pamiątki uczynił, kazałem twój wizerunek dłutem sztycharskim uwiecznić. Nie mógł wprawdzie artysta wydać w tym obrazie, ani żywych powabów oryginału, ani harmonijnego wdzięku głosu twojego, ani uprzejmości, z jakąś postępował z choremi i przyjaciółmi, ani łagodności umysłu* ani tego ognia, który twe ożywiając wejrzenie, wzbudzał we wszystkich ufność i poszanowanie ku tobie; lecz wyobraźnia, ożywiać nam będzie ten wizerunek, ile razy o tobie zacny mężu, myśleć lub mówić przyjdzie.”

MODEST WATT KOSICKI.

(Spoczywa w ziemi bez nagrobku).

Urodził się w^re wsi Hołdowcu w dawnero województwie Krakowskióm 1791 r. z Magdaleny i Bogusława Kosickich stanu szlacheckiego. Usposobiony domowem wychowaniem, oddany został do klassy IY liceum krakowskiego, które zaszczytnie ukończył Przeszedłszy do uniwersytetu Jagiellońskiego, odbył w nim kursa dla wydziału filozoficznego i nauk pięknych przepisane; i stopniem doktora filozofii dnia 27 Lipca 1814 r. zaszczycony został. Wszystkie kursa w wydziale prawa ukończył z celującym postępem i uzyskał z nich absolutorium odpowiadające stopniowi magistra obojga praw. Po odbyciu aplikacyi w sądownictwie tak cywilnóm jako i kry-

O ,>Mowa na pochwalę ś. p. wielmożnego jegomości pana Walentego Gagatkiewicza, konsylijarza nadwor. ś p. Stanisława Augusta króla polskiego, doktora medycyny, tudzież członka towarzystwa przyjaciół nauk w Warszawie. Czytana na posiedzeniu publicznem tegoż towarzystwa d 15 Maja 1805 r. przez Leopolda Lafontaine, Dra medycyny i chirurgii, aktualnego konsylijarza nadwornego i chiryatra ś p. króla polskiego , członka towarzystwa przyjaciół nauk etc. w Warszawie 1805 r. 4° str. 16. Pod wizerunkiem Gagatkiewicza napis: „Leopold Lafontaine pamiątce przyjaciela."