0005001

90

jąc krew ich daremnie, łupiąc ten kraj piękny, rozbijając domowe ogniska; budzą swojem wspomnieniem żal ciężki, że takiemu męztwu Zygmunt III stawiał naprzeciw naród szanowny, w którym Lisowczyk po tatarsko, plądrując, nawykł do łupieży, co go hańbą zmazało , i zmusiło Stany R.P. aby późniój nie hufiec rycerski, ale bandę rozbójniczą siłą oręża wytracił.

90

Stanisław z Slrojnowa Strojnowski szlachcic Sandomierski od młodu tak jako wszystka szlachta nasza był wojownikiem i rolnikiem. Miał pięciu synów, którzy służyli w wojsku. Przypisał swoje dzieło: _Jr Opisanie porządku stawowego.^u Andrzejowi Hrabi z Tęczyna, i Zbigniewowi z Brzezia Landskorońskiemu; przemowę zaś napisał do Mikołaja Strojnowskiego najstarszego syna swego. Wszystkim pięciu synom, dał przystojne wychowanie; „Bo i na wyzwolone nauki (jak sam pisze) i do ziem obcych koszty częste i nie matę czynił.“

Dowodził lotnym Lisowczykom już starzec 84 lat mający, ale zdrów i krzepki, bo sam o sobie mówi na początku 1G09 roku..

„Wójrzyj na mię (pisze do syna) i pamiętaj, żem ja takim był jakiemi was mieć chcę, ile ze mnie grzesznika bydź mogło, zawżdym się bał Boga, miłowałem chwałę jego, szanowałem bliźniego, żyjąc z pracy swojej