0007001

130

ratom i lety zoszłom, doma zostati sia możet. A ktoby peszeho meży dwema jezdnymi ne postawił, albo kotory z brati, i też synów z otcy nedelnych, let dorosłych, o-krom tych, szto doma po odnomu zostanut, na tnju te-perusznuju polrebu wojennuju, w żołnerskoj i peszoj, abo pry panech swoich ne wytehnuli, i nebyli tohdy jakoż sami wsi Stanowe predreczonyje postanowili, i winu Reczypospolitoje na takowych włożyli, majut byti karani sedeniem u węży na dole, dwanadcatyju nedel, tak tiażkim sedeniem jako za hołowu karajut to tylko wyjmajuczy, iż gdyby kotoromu szlachticzowi bratu, albo synu od otca nedelnomu peneżej na służbu żołnerskuju i peszuju za je ho staraniem nedano, albo panowe je-duczy na wojnu, pryjmowaty ich nechoteli, tohdy takowy opowedawszy to na uradech i u Chorużych, budet od takojowoje winy sedenia wolen. Peszych tych perwore-czonych pozwolili i postupili meti na wojnę pry sobe, i pry pocztech swoich jezdnych a panu Hetmanowi we-likomu dawati tych peszych do szychu, i po bitwę; proto gdyż wsi Stanowe Sojmu należaczyje ne z żadnoje po-winnosti i prymuszenia, ani obyczajom dawnym, odno roztropnym baczeniom, dobrym umysłom, po dobroj woli swojej, ku lak gwałtownoj a horaczoj potrebie Reczypospolitoje dla nas pana swojeho to wczynili, postanowili, pozwolili, i postupili, na odnu tuju tolko tepe-reszuju potrebu wojennuju, i tehnenije peszych, i też bratiu i synów nedelnych: My Hospodar zezwoleniem

panów rad naszych upewniali, i obwarowywajem na o-dno Stanom tym, kotorye Sojmu należat i na tepere-sznem Sojme sut, i toje w tych dwuch artykulech dó-czasnoje postanowenie wczynili, ale wsim obywatelom, wsich Zeml Welikoho Kniaztwa Litowskoho, Szlaheckoho, a Rycerskoho narodu, sztoż taja takowaja, pomenaja ich samych doczesnaja a zameranaja ustawa, i wypełne-nije jeje odnym tym razom wposzlinu im, nikoli wpered iti, ibyti i niwczom wolnostiam ich starodawnym, i nowo od nas nadanym, ani Statutowi szkoditi, i na perekaźe byki, wsim w pospolitost, i każdomu z osobna ne majet, ani oni sami wpered, i ich potomkowe wecznymi czasy, żadnym prymuszeniem i wypominaniem, toho szto teper, po dobrój woli swojej, dla nas Pana swojeho i Reczy-pospolitoje na odinkrot, i na odno toje ruszenie wojen-noje wczyniat, do toho nikoli ne budut powinni, a jako od nas samych tak i od potomków naszych Welikich Kniaziej Litewskich, i od nikoho innoho, tym i niczym inszym do takowoje powinnosti boisz czerez to pryti-skany ne budet i ne majut byti, szto my im sami za sebe i za potomków naszych Hospodarskich Welikich Kniaziej Litowskich powtóre weczne upewniajuczy, obe-cujem i pryrekajem, słowom naszym Korolewskim, i na to dalijesmo wsim wyższej menenym Stanom i wsemu Rycerstwu naszomu wsich Zeml Welikoho Kniaztwa Litowskoho. Ses nasz list z naszoju peczatiu a pry tim